Wykopaliska pokazują, że typowe domostwo Izraelitów z okresu, gdy działał prorok Elizeusz, było tzw. czteroizbowym domem. Na parterze znajdowały się jedna duża izba i inne ważne pomieszczenia. Większość tamtych domów miała piętro. To tam był ów pokój z łóżkiem, stołem, krzesłem i lampą, który kobieta z Szunem przeznaczyła dla Elizeusza. W dzisiejszym pierwszym czytaniu jest wiele skojarzeń, motywów i nawiązań.

1. Szunem, gdzie mieszkała kobieta, która ugościła proroka Elizeusza, to miejscowość położona w najżyźniejszej części Ziemi Świętej, w południowej Galilei. Tu rozegrały się dwie ważne bitwy czasów starotestamentalnych. W pierwszej starli się Madianici i Amalekici z Izraelitami, którymi dowodził zwycięski sędzia Gedeon. W drugiej bitwie Saul, pierwszy król Izraela, stanął do walki z Filistynami. Władca narodu wybranego poległ. Jego następcą został twórca dynastii, król Dawid.

2. Prorok Elizeusz przechodził wielokrotnie przez Szunem, które leżało na szlaku między górą Karmel, gdzie jego mistrzowi, Eliaszowi, objawił się Pan Bóg, a jego rodzinnym Abel-Mechola. Gościnna kobieta z Szunem zapewne znała tego wędrowca i w końcu dostrzegła w nim męża Bożego.

3. Elizeusz zapowiada Szunemitce, która nie miała syna, a jej mąż był już stary, że za rok „będzie pieściła syna”. Coś podobnego stało się wcześniej, gdy Pan Bóg nawiedził starego Abrahama i jego bezpłodną żonę Sarę pod dębami Mamre. Gdy Sara, wątpiąc w obietnicę potomstwa, śmiała się, Pan Bóg obiecał wówczas: „Za rok o tej porze wrócę do ciebie i Sara będzie miała syna”.

4. Prorok nie zapowiada przyszłości. Jego zadaniem jest ogłaszanie, czego tutaj i teraz oczekuje Pan Bóg. Można go odrzucić, ale możemy też usłuchać jego orędzia i zastosować się do woli Bożej, przyjmując – niczym Szunemitka – proroka jako proroka, i ostatecznie – jak mówi Jezus w czytanym dziś fragmencie Ewangelii – otrzymać nagrodę proroka, czyli zbawienie.•