Dobrze, że przebił się do mediów głos księdza profesora Leszka Gęsiaka, rzecznika Konferencji Episkopatu Polski, który podczas wprowadzenia relikwii św. Andrzeja Boboli do kaplicy w zakopiańskiej Księżówce postawił diagnozę na temat duchowej kondycji Polaków: „Potrzeba dziś duchowego przebudzenia, nawrócenia i nowej nadziei”. Wskazał także na potrzebę jedności: „Świat jest pogrążony w wojnach, a naród podzielony wewnętrznymi sporami i konfliktami”. W medialnych relacjach z tej uroczystości nikt jednak nie zwrócił uwagi na jeszcze jedną wypowiedź ks. Gęsiaka – odnoszącą się do nastrojów społecznych w Polsce: „Coraz trudniej jest być osobą wierzącą, przyznającą się do Boga w publicznym życiu”. A właśnie na tym stwierdzeniu chcę się zatrzymać. Bo to także jest realny problem, choć o wiele mniej nagłaśniany.

Podam dwa przykłady, o których usłyszałam w ostatnich dniach. Oto jeden z pracowników domu opieki (w dużym mieście wojewódzkim) opowiadał, że istnieje tam nieformalny, nie odnotowany w regulaminie, ale konsekwentnie egzekwowany na co dzień zakaz noszenia na szyi łańcuszków z medalikiem lub wizerunkiem świętych. Na pytanie, dlaczego tak jest, schorowani pensjonariusze słyszą zawsze tę samą odpowiedź: „Bo taki jest nakaz szefostwa. Tu nie jest kościół”. W innej placówce medycznej pielęgniarka, która miała zawieźć chorego na badania, kazała mu najpierw zdjąć z ręki różaniec i… schować go do szuflady, żeby nikt nie zobaczył „takiego przedmiotu na wierzchu”. Bo taki jest „nakaz odgórny”.

Gdyby nie to, że dobrze znam ludzi, którzy mi o tym opowiadali, i wiem, że mówią prawdę, nigdy bym nie uwierzyła, że takie zakazy mają miejsce w XXI wieku, w wolnym państwie. I żadna europejska instytucja nie interweniuje w sprawie praworządności. W takiej sytuacji bardziej sami powinniśmy otwarcie przyznawać się – jak wskazuje rzecznik episkopatu – do Boga w publicznym życiu. Nie jest to bowiem żaden przywilej, lecz niezbywalne prawo. Można wspomnieć jeszcze o innej aberracji: nauczycielom zakazuje się odwoływania na lekcjach do treści religijnych – nawet w szkołach o proweniencji chrześcijańskiej. Ale to już temat na inny felieton.

To przykre, że w wolnej Polsce przyznawanie się do Boga w publicznym życiu, jak zauważył rzecznik episkopatu, staje się poważnym problemem społecznym. •