Męka Pana Jezusa wg św. Mateusza: Mt 26,14-27,66

I Piotrowi, i Judaszowi Jezus zapowiedział upadek. Judasz zrobił to, co planował zrobić i za to mu zapłacono. Piotr nie planował tego, co zrobił. Nie chciał tego zrobić. Ostrzegano go, aby tego nie robił. Nawet uroczyście oświadczył, że nigdy tego nie zrobi. Obaj stanęli twarzą w twarz ze swoją winą. Judasz miał tylko wyrzuty sumienia,  Piotr okazał smutek. Gdyby Judasz wrócił do Jezusa, zostałby zbawiony. On jednak całkowicie Chrystusa odrzucał. Piotr miał pragnienie pełnego miłości powrotu. Grzesznika od świętego odróżnia tylko postawa wobec własnych grzechów. Pierwszy trwa w grzechu, drugi gorzko płacze.

Doświadczamy grzechu jako krzywdy wyrządzonej ukochanej osobie. Wyobraźcie sobie dwóch mężczyzn, którzy wzięli sobie za żony istne jędze. Jeden z nich był uprzednio żonaty z uroczą, piękną kobietą, która umarła. Drugi wcześniej nie był żonaty. Który z nich bardziej będzie cierpiał z powodu żony sekutnicy? Z pewnością ten, który doświadczył uprzednio lepszej miłości. Podobnie jest z nami: dręczą nas wyrzuty sumienia, niepokój i smutek. Nie dlatego jednak, że złamaliśmy prawo kościelne – ta myśl nigdy nie przychodzi nam do głowy. Cierpimy dlatego, że zdradziliśmy najlepszą z miłości.

Często wychodzi się z założenia, że przyczyną upadku Judasza była miłość do pieniędzy. Tymczasem zarówno początek upadku Judasza, jak i jego koniec był związany z Eucharystią, sakramentem Miłości. Pierwsza wzmianka Jezusa o tym, kto Go zdradzi, pojawiła się przy okazji zapowiedzi Eucharystii. Upadek Judasza nastąpił w noc jej ustanowienia, w noc Ostatniej Wieczerzy. Eucharystia ma tak kluczowe znaczenie dla trwania w jedności z Chrystusem, że gdy tylko nasz Pan ją zapowiedział, natychmiast stała się sprawdzianem wierności Jego wyznawców. Najpierw odszedł od Niego tłum, dla którego Jezusowa nauka była za trudna. Potem stracił część uczniów: wielu „już z Nim nie chodziło” [J 6, 66]. Wreszcie nastąpił podział wśród samych apostołów, ponieważ Judasz został nazwany zdrajcą.

Na czym polega chrześcijaństwo judaszowe w kontekście Eucharystii? Tylko jednemu z Apostołów spieszyło się do wyjścia z wieczernika. I to był Judasz.Chciał, żeby msza skończyła się jak najszybciej. Ponieważ już umówił się na robienie interesów ze światem. W końcu okazał się także szybki w potępieniu samego siebie. Pobiegł wrzucić monety do Świątyni i w pośpiechu się powiesił. Nad naszymi czasami zawisła tajemnica Judasza – obwieścił niedawno kard. Robert Sarah - Wszędzie wdziera się zło skutecznego aktywizmu. Próbujemy naśladować organizację wielkich przedsiębiorstw. Zapominamy, że tylko modlitwa jest krwią, która może poić serce Kościoła. Ten, kto przestał się modlić, już zdradził. Już jest gotów na wszelkie kompromisy ze światem. Idzie drogą Judasza.

  Rycina z Biblii wydanej w 1909 r. Własność katedry pw. Chrystusa Króla w Katowicach. Ewangelia wg św. Mateusza 26,49 - Zaraz też przystąpił do Jezusa, mówiąc: «Witaj Rabbi!», i pocałował Go. repr. Henryk Przondziono /foto gość