Nadal znajdujemy tu klimaty, które niegdyś określało się mianem britpopu. Ta dość łagodna odmiana muzyki rockowej bywa nużąca, tym bardziej że na krążku niewiele znajdujemy melodii, które dają się zanucić.

Wyjątkiem są tutaj „Latawce”, nagrane z towarzyszeniem formacji ATLVNTA, z porywającym refrenem. Niestety, jako całość jest to płyta dość przeciętna. Kolejny już wokalista próbuje wejść w buty Artura Rojka, ale brakuje mu wyrazistości. Podobnie jak tekstom – ewidentnie przegadanym.