Maciej Gajek: Kogo dzisiaj spotkalibyśmy, gdyby, jak w „Weselu”, wywołać duchy historii polsko-żydowskiej?
Elżbieta Tracewicz: – Uzyskalibyśmy spektrum: od społeczności żyjących na dwóch marginesach, darzących się niechęcią, aż do ludzi o podwójnej identyfikacji. Bardzo trudno jednak znaleźć w historii sytuację pełnego partnerstwa.

Jak poradzić sobie z naroślą złych emocji?
– Możemy tylko od nowa układać relacje. Moje kontakty z dziećmi zamordowanych Żydów pokazują, że kolejne pokolenie jest źle nastawione do Polaków. Są nieufni, posługują się stereotypami.

Wciąż mamy niezabliźnione rany.
– Żeby je zabliźnić, musimy zaniechać generalizacji. Uświadomić sobie, że dzisiaj spotykamy innych ludzi, którzy nie mają nic wspólnego ze zbrodniarzami sprzed lat. Że w Jedwabnem, obok morderców, mieszkają też inni ludzie, z którymi można się porozumieć.