Elżbieta Tracewicz w swoich badaniach zajmuje się m.in. problemem emigracji. Wiele miejsca w jej publikacjach zajmuje temat kultury żydowskiej, szczególnie dziedzictwo Żydów polskich. „Wychowa-ni w innym systemie religijnych znaków i symboli nie posiadamy właściwego kodu emocjonalno-poznawczego niezbędnego dla wejścia w doświadczeniową sferę żydowskich rytuałów.

Jak więc mielibyśmy chronić zgładzone dziedzictwo?” – pyta w artykule „Dziedzictwo śmierci”, który moż-na znaleźć na jej blogu: tracewicz.wordpress.com. „Istniejące próby rekonstrukcji wspólnoty żydowskiej w Polsce oparte są na tym, co dociera do nas z Zachodu i Izraela. Podejmowane w USA próby ocalenia polskiej żydowskiej tradycji spopularyzowały niektóre elementy tradycji polskich żydów okresu przedwojennego.

Nieliczni ocaleni z Zagłady chasydzcy rabini skupili wokół siebie pozostałych przy życiu członków przedwojennych wspólnot, aby kontynuować przedwojenne życie” – mówi autorka, należąca do stowarzyszenia „Otwarta Rzeczpospolita”, sprzeciwiającego się antysemityzmowi i ksenofobii.