Siostra Emmanuelle, Wyznania zakonnicy, Znak, Kraków 2009 s. 340
Siostra Emmanuelle, Wyznania zakonnicy, Znak, Kraków 2009 s. 340
Siostra Emmanuelle nie przez przypadek nazwała swój dziennik Wyznaniami zakonnicy, nawiązując do „Wyznań” św. Augustyna. To osobista opowieść o życiu, napisana wbrew temu, co robiły media, kreując siostrę na pozbawioną ludzkich słabości postać z pierwszych stron gazet. Świadectwo, że każdy – nawet święty – przeżywa te same dramaty i dylematy co zwykły śmiertelnik.
Autorki tej książki nie stać było na zamieszkanie z biednymi na przedmieściach Kairu. Marzenie bycia z potrzebującymi spełniło się dopiero, kiedy miała 62 lata. Siostra Emmanuelle opisuje siebie z lat wcześniejszych jako upartą dziewczynkę, niechcącą jeść ryżu, nastolatkę ulegającą pokusie masturbacji, młodą kobietę, którą pociągają mężczyźni.
Sensem jej późniejszego powołania jest radość i uniesienie, jakie przeżywała, służąc ubogim. Tak samo czuła się, przyjmując Komunię świętą.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.