Gdybym miał wskazać muzyczne inspiracje grupy Tea (na zdjęciu), szukałbym ich raczej w polskim rocku przełomu lat 70. i 80., we wczesnych utworach Budki Suflera i Turbo. Częste zmiany rytmu, gitarowy power i charakterystyczny, chropowaty wokal przenoszą nas w tamte rejony muzyczne. A przy tym muzycy Tea nie stronią także od klimatów łagodniejszych, kojarzących się bardziej z poezją śpiewaną niż z rockiem („Nocą”).

Teksty bywają nawet trochę przepoetyzowane („Niepewność”), dlatego z większą przyjemnością słucha się tych utworów, w których dochodzi do głosu poczucie humoru muzyków. „Kulinarne” wyznanie miłości w „Zapachach i smakach” czy „Kochanie moje” - erotyk adresowany do… gitary - to piosenki napisane z dużą lekkością. Więcej patosu jest w tekstach religijnych („Krew”, „Wiesz co się dzieje”), ale to także dowód młodzieńczej pasji. „Herbaciarze” brzmią bardzo świeżo, dlatego z radością witam ten debiut.

Dostępna na www.teaband.com.pl