Andrzej Kerner w książce Wielkie rzeczy mi uczynił… rozmawia z franciszkaninem o. Antonim Kazimierzem Dudkiem, kustoszem sanktuarium w Prudniku. Jest to rozmowa męska, odważna, nie unikająca ważnych, często przemilczanych tematów. O. Dudek przyznaje, że wstępując do seminarium, nie wiedział, co traci, rezygnując z życia małżeńskiego, z tworzenia jedności z dwóch szukających się połówek.

„Ja też jestem jakoś »pół człowiekiem« – tę połowę ma mi wypełnić miłość do Pana Jezusa” – mówi. Rozmówcy zastanawiają się nad tym, dlaczego dziś Kościół mniej przyciąga. – „Może ludzi razi to, że tak elegancko żyjemy? (…) Czy akcent nie przeniósł się z Eucharystii na telewizor?” – pyta o. Dudek siebie i kolegów w kapłaństwie. I – co ważne – zachęca świeckich, żeby na siłę nie byli pobożni po „księżowsku”, ale modlili się, rozmawiając z żoną czy bawiąc się z dziećmi.