Ten film mnie porwał. To barwna historia Julijany, „białej” Serbki zakochanej w „czarnym” Romeo, trębaczu z romskiej orkiestry. Cygan ubiegający się o względy dziewczyny musi udowodnić jej ojcu, znakomitemu muzykowi, że jest świetnym trębaczem.

W tle rozpędzona muzyka zespołu Bobana Markovića – kwintesencja szalonej, dzikiej muzyki bałkańskich orkiestr dętych. Kapela z Vladicin Han jest od kilkunastu lat najlepszym serbskim zespołem dęciaków. Nic dziwnego, że zgarnęła już wszystkie najbardziej prestiżowe rodzime nagrody (dwa razy Mistrz Trąbki, Złota Trąbka, Pierwsza Trąbka, Najlepsza Orkiestra, Najlepszy Koncert).

Większość z nich zespół otrzymał podczas słynnego, pokazanego na filmie, festiwalu w Guczy przy ostrej rywalizacji i blisko 300-tysięcznej publiczności. To najsłynniejszy na świecie maraton trębaczy. Mówią, że kiedy tu zagrasz, stajesz się mężczyzną. Tu odbywają się niezapomniane pojedynki, w których muzyka staje się orężem w walce o honor i sławę. Festiwal trwa zwykle 4 dni. Muzyka gra bez przerwy.

W filmie również. Odtwórcę głównej roli, Marko Markovića, syna Bobana, już dawno okrzyknięto „złotym dzieckiem trąbki”. Pełna ognia muzyka „Guczy” udowadnia, że ich kapela jest jedną z najlepszych cygańskich orkiestr świata. Jaki ojciec, taki syn.