Znawca Irlandii Ernest Bryll we wstępie do Guinessa ze Świętym Patrykiem zachwyca się stylem, w jakim autor tłumaczy ten ważny dla nas „kraj – wyspę”. Andrzej Kerner łączy dwa w jednym. Oprócz dogłębnej wiedzy o kulturze, polityce, Kościele „wyspy zielonej”, jest w tym kraju po prostu zakochany.

Można powtórzyć za irlandzkimi bohaterami jego reportaży, że dla Kernera Irlandia jest lovely. Tutaj nawet powietrze pachnie mu słodkim miodem, a tytułowego guinessa pije z patronem kraju, św. Patrykiem, prowadząc z nim symboliczną rozmowę pomiędzy linijkami reportaży, wywiadów i przemyśleń.

Autor podczas podróży do Irlandii od 2001 do 2003 roku uczy się od jej mieszkańców optymizmu i tego, że nawet ze złych doświadczeń trzeba czerpać naukę. Choćby taką, że skandale, które zdarzyły się w tamtejszym Kościele, mogą przynosić oczyszczenie wiary.

W tym zbiorze najbardziej urzeka opis Irlandii od strony jej mieszkańców, którzy przez swoje historie wprowadzają nas w problemy wyspy. W jednym z tekstów, dla zobrazowania chaosu życia w Belfaście, Andrzej Kerner symbolicznie i bardzo trafnie przywołuje postać Seana – kilkuletniego autystycznego chłopca, który jako jedyny czuje się tam szczęśliwy.

Z zachwytem, ale i humorem, autor wylicza zalety Irlandii. To kraj, nad którym czuwają święci – poeci, gdzie gospodarze w ramach gościnności chcą prać przybyszom skarpety i bieliznę, a na pogrzebach potrafią się śmiać. Podczas wojaży po Irlandii spełniają się marzenia Kernera, a przy okazji i nasze – czytelnicze, bo w ich wyniku do-stajemy kawałek naprawdę dobrej lektury.