Andrzej Lampert, laureat „Szansy na sukces” i obiecujący tenor, nagrał drugą już płytę z zespołem PIN. Muzykoplastyka zawiera utwory pop-rockowe, z których większość, tak jak znane z mediów „Niekochanie”, ma szansę stać się przebojami.

Teksty, jak to często bywa w tego typu muzyce, mówią głównie o miłości. Ale niekoniecznie banalnie. „Niekochanie” przestrzega przed modą na bycie singlem, ukazuje niebezpieczeństwo życia bez zobowiązań. „Priorytet” to szczera modlitwa młodego człowieka żałującego za grzechy.

Zwracają uwagę ciekawe linie melodyczne i bogate aranżacje, słucha się tej płyty z przyjemnością, choć – jak dla mnie – jest czasami trochę zbyt słodko. Przydałyby się wycieczki w mniej przewidywalne i uładzone rejony muzyczne, na co Andrzeja i kolegów niewątpliwie stać. Ale to i tak dobra płyta.