Śledząc losy Sekretarza Episkopatu Polski, zaufanego współpracownika prymasa Wyszyńskiego i – można rzec – męża stanu, poznajemy historię stosunków między Kościołem a państwem w czasach minionego ustroju. Opowieść przeplatają dotąd niepublikowane zapiski i dokumenty z epoki.

Jest wśród nich poruszający testament, w którym między innymi czytamy: „Pieniędzy własnych nie posiadam. Znajdująca się w kasie waluta należy do potrzebujących, którym wydzielałem i wydzielam”. To ważna, dopełniająca portret autocharakterystyka.