Z barańczakową „chirurgiczną” precyzją dotykają czułych miejsc ludzkiej tęsknoty. Mówią też o tęsknocie Boga. Zastanawiałem się, skąd bierze się siła tych utworów. Bo od strony formalnej wydają się one dość oszczędne, pozbawione efekciarstwa, wyczyszczone ze zbędnych ozdobników. Ale może właśnie dlatego trafiają w sedno?

Przede wszystkim jednak porusza zawarty w nich ładunek osobistego doświadczenia. Dla osoby świeckiej lektura tej książki to niezwykła okazja, by współodczuwać z kapłanem, poznawać jego samotność, a jednocześnie „radość większą niż cokolwiek”, „to coś spoza mnie, w mojej krwi obecne bardziej niż ja sam”. Również w utworach poświęconych najbliższym osobom autor nie boi się odsłonić swojej miłości. Tak dzieje się w najpiękniejszym chyba wierszu tomu, zatytułowanym „Gra w piłkę. Wczesny wieczór, latem”, dedykowanym siostrzenicy Marysi.

Chwila beztroskiej – z pozoru – zabawy opisywana jest tu w czasie teraźniejszym, ale w nawiasie pojawia się czas przeszły: „pomyśl, jacy byliśmy wtedy szczęśliwi”. Czułość względem dziecka, doświadczana w teraźniejszości, łączy się tu więc z refleksją na temat przemijania. W „widzeniu”, a więc także w teraźniejszości, pojawia się przyszłość – doświadczenie śmierci. To współistnienie wszystkich czasów w jednym „teraz” ostatecznie odsyła nas do wieczności, za którą poeta tęskni.

Tęsknota łączy się jednak z zaufaniem, że czekanie jest czymś dobrym. Świadczy o tym motto książki, zaczerpnięte z homilii Benedykta XVI: „Cierpimy z powodu cierpliwości Boga. Tymczasem wszyscy potrzebujemy Jego cierpliwości”. Do książki dołączono płytę CD z 35 wierszami ks. Jerzego Szymika w wyborze i wykonaniu autora.