Pamiętając o tym napomnieniu, od początku Kościół żyje w modlitewnym oczekiwaniu na przyjście swojego Pana, rozpoznając znaki czasu i ostrzegając wiernych przed powracającymi mesjanizmami, które od czasu do czasu zapowiadają bliski koniec świata.

W rzeczywistości historia musi biec swoim nurtem, który obejmuje również dramaty ludzkie i klęski żywiołowe. W niej rozwija się plan zbawienia, który Chrystus wypełnił do końca swoim wcieleniem, śmiercią i zmartwychwstaniem.

Kościół przypomina i aktualizuje to misterium, przepowiadając, sprawując sakramenty i świadcząc o miłości. Przyjmijmy to wezwanie Chrystusa do odczytywania w codziennych wydarzeniach Jego opatrznościowej miłości, nie bójmy się przyszłości nawet wtedy, gdy dzieją się trudne rzeczy w naszej codzienności.

Anioł Pański, 18 listopada 2007 r.