W improwizowanym kazaniu Papież porównał nasze czasy do schyłkowego okresu Cesarstwa Rzymskiego, gdy w Koloseum i w ogrodach Nerona na wzgórzu watykańskim odbywały się widowiska pełne przemocy i okrucieństwa. „Również w naszych czasach – mówił – trzeba powiedzieć nie powszechnie dominującej kulturze śmierci.

Antykulturze, która przejawia się w ucieczce w narkotyki, ucieczce od rzeczywistości w iluzję, w fałszywym szczęściu, w kłamstwie, w oszustwie, w niesprawiedliwości, w pogardzie wobec innych, w seksualności, która jest samą rozrywką bez żadnej odpowiedzialności, sprowadzając człowieka do roli przedmiotu. Tej pozornej obietnicy szczęścia, która jest jedynie narzędziem śmierci i antykulturą, mówimy nie, aby pielęgnować kulturę życia.

Mówimy tak, wielkie tak dla życia, nasze tak dla Chrystusa, zwycięzcy śmierci i tak dla życia”.