Założony w XIII w. zakon karmelitów rozpowszechnił nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, ukazując Ją jako wzór modlitwy, kontemplacji i poświęcenia Bogu. W XVII i XVIII w. w środowisku karmelitańskim często powstawały obrazy ukazujące Matkę Bożą z góry Karmel w towarzystwie świętych należących do tego zakonu. Na reprodukowanym tu obrazie widzimy św. Teresę z Ávili i św. Jana od Krzyża. Oboje byli nie tylko najbardziej znanymi i najwybitniejszymi świętymi karmelitanami żyjącymi w XVI wieku, ale też jednymi z największych mistyków i myślicieli w całej historii Kościoła.

Obraz powiela klasyczny schemat: Maryja z Dzieciątkiem zasiada na tronie podtrzymywanym przez aniołów, a święci ubrani w karmelitańskie habity adorują na klęczkach Syna Bożego i Jego Matkę. Maryja jest ukoronowana, a jej płaszcz i suknia są ozdobione złotymi gwiazdami. Mały Chrystus podnosi rączkę w geście błogosławieństwa. Od góry scenę wieńczy gołębica symbolizująca Ducha Świętego, będąca źródłem nadnaturalnego światła. Przedstawione z obu stron anioły przygrywają na rozmaitych instrumentach.

Autor obrazu, Juan Rodríguez Juárez (1675–1728), był jednym z najwybitniejszych barokowych artystów tworzących w ówczesnym Wicekrólestwie Nowej Hiszpanii, czyli późniejszym Meksyku. Obraz był przechowywany w Wicekrólewskiej Pinakotece San Diego, a w roku 2000 trafił do zbiorów Museo Nacional del Arte w stolicy Meksyku.

Leszek Śliwa