Kalendarz Liturgiczny

1 lutego, poniedziałek
dzień powszedni
IV tydzień psałterza
2 Sm 15,13–14.30;16,5–13a; Ps 3; Mk 5,1–20

Wtedy zaczęli Go prosić, żeby odszedł z ich granic. Mk 5,17

Bóg obdarzył mnie wolnością, którą bardzo sobie cenię. Dzięki niej mogę przekraczać kolejne granice: przestrzenne i te w kontaktach z ludźmi, samorealizacji i wytrzymałości w trudnych chwilach. Tak bardzo zachłysnąłem się wolnością od Boga, że zdarza mi się zapominać o wolności Boga. Precyzyjnie wytyczyłem Mu nawet granice, w których może się poruszać. Chciałbym, żeby zawsze był blisko, ale nie za blisko... bo mógłby wymagać ode mnie więcej, niż sam zaplanowałem. Na całe szczęście Jego miłosierdzie sięga najdalszych granic. A im bardziej oddalam się od Boga, tym mocniej On poszukuje mnie. Zatem to nie dystans między nami się zwiększa, ale rozmiar skrzydeł Jego opatrzności.

Myśl na dziś:
Chrystus jest drzewem, widzi owoce i raduje się z nich, nie zważając na ich cenę.
(Brat Efraim)

2 lutego, wtorek
święto Ofiarowania Pańskiego
Ml 3,1–4 (Hbr 2,14–18); Ps 24; Łk 2,22–40 (Łk 2,22–32)

Usiądzie wiec, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. MI 3,3

Dlaczego znów mnie to spotyka? Za jakie winy? – rozpoczynamy serię pytań. Bo przecież ponarzekać w trudnym momencie to nie grzech – usprawiedliwiamy się. Już po chwili mamy w pełni gotowy akt oskarżenia wobec Boga. Obwiniamy Go za nasze cierpienie, ból, życiowe porażki. Obiecałeś raj – zasmucamy się. Bo jesteśmy przyzwyczajeni, że dziś wszystko dostajemy natychmiast. I zawsze istnieje możliwość reklamacji. Aby się znaleźć w prawdziwym raju, potrzebujemy jednak oczyszczenia. Pan Bóg trzęsie naszym życiem, aby odcedzić to, co bezwartościowe, od srebra i złota, czyli bezwarunkowej miłości do Niego. A takie trzęsienie trwa nieraz całe życie. Jeśli wytrwamy przy Nim, nie będziemy więcej już błyszczeć przed ludźmi. Zabłyśniemy przed samym Bogiem.

Myśl na dziś:
To Jezus uzdrawia, a nie ja; to Jezus wypowiada słowa prawdy, a nie ja; to Jezus Jest Panem, a nie ja.
(Henri J.M. Nouwen)

3 lutego, środa
dzień powszedni
2 Sm 24,2.9–17; Ps 32; Mk 6,1–6

Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Mk 6,3

Nie poznałem nigdy Jezusa jako cieśli, brata Jakuba, Józefa, Judy i Szymona. Zawsze znałem Go jako Syna Bożego, jako Drogę, Prawdę i Życie. Nie przeżyłem więc pełnego zaskoczenia, kiedy to w zwykłym cieśli odnajduje się Boga. Dla dwu-, trzy-, czterolatka pełny kościół ludzi, którzy wracali z Najświętszej Ofiary z wyraźnym zadowoleniem, był wystarczającym dowodem na to, że taka ofiara ma sens. A gdy przed snem sepleniłem: „do Ciebie, Boziu, rączki podnoszę”, dobrze wiedziałem, że mówię do Pana Jezusa. Czasem wyobrażałem sobie Jezusa i św. Józefa, jak zbijają stoły czy jak mocują drzwi. To był bardzo piękny i święty obrazek. Błogosławione zdziwienie grzesznika, że to właśnie robotnik go wybawi. Błogosławione zdziwienie Mesjasza, że Ojciec przysłał go na świat właśnie w takim, a nie innym miejscu oraz czasie.

Myśl na dziś:
Przestrzenią ducha, gdzie może on rozwinąć skrzydła, jest cisza.
(Antoine de Saint-Exupéry)

4 lutego, czwartek
dzień powszedni
1 Krl 2,1–4,10–12; Ps: 1Krn 29,10–11ab,11cd–12,Mk 6,7–13

Przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. Mk 6,8

Apostołowie ruszają w bój o dusze. Co zabrać w tę wędrówkę pełną niewiadomych? Nic prócz laski - radzi im Chrystus. To mogło ich zaskoczyć. Ta odpowiedź być może przywołała obraz Mojżesza, który swoją laską rozdziela morze i czyni inne cuda. Takie skojarzenie musiało dodać uczniom otuchy. Teraz rozpoczynali misję z przekonaniem, że Boża moc jest z nimi, że Wszechmocny nigdy ich nie opuści. Na starcie nie mieli nic, a zarazem mieli wszystko, czego potrzebowali. Niedługo będą wyrzucali złe duchy i nawracali pogan. Przekonają się o tym, że ich ubóstwo bardzo spodobało się Duchowi Świętemu.

Myśl na dziś:
Słuchanie prowadzi do tego, że czuję, iż przynależę do innych.
(Anselm Grün OSB)

5 lutego, piątek
wspomnienie św. Agaty, dziewicy i męczennicy
Syr 47,2–11;Ps 18; Mk 6,14–29

Pan darował mu grzechy, moc jego wywyższył na wieki. Syr 47,11

Grecki oraz łaciński odpowiednik słowa „sumienie” wskazuje na „współwiedzę”, „współwidzenie”. Niełatwo uwierzyć, że mój głos wewnętrzny to coś głębszego niż tylko zjawisko natury psychologicznej, że to mój udział w wiedzy Boga. Jeszcze trudniej uwierzyć, że każdy człowiek ma szansę posiadać ten rodzaj wiedzy i odróżniać bezspornie dobro od zła. A to przecież elementarz naszej wiary. Bo aby otrzymać przebaczenie, najpierw trzeba ruszyć sumieniem. Postawić pierwsze pytanie, tak jak robi to małe dziecko… Potem kolejne, nawet z pozoru naiwne. Wreszcie poczuć, jak Pan wywyższa moją moc, która koniec końców w słabości się doskonali.

Myśl na dziś:
Człowiek bez wiary jest jakby półczłowiekiem.
(Johann Wolfgang Goethe)

6 lutego, sobota
wspomnienie Pawła Miki i Towarzyszy, świętych męczenników
1 Krl 3,4-13; Ps 119; Mk 6,30-34

Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. Dz 6,15

Jak zachowałoby się stado owiec bez pasterza? Prawdopodobnie zgubiłoby prędzej czy później drogę i wpadło w popłoch. Patron dzisiejszego dnia, naśladując Chrystusa, zlitował się nad wieloma zbłąkanymi owcami. Z tego też powodu stracił życie. Św. Paweł Miki głosił Dobrą Nowinę w całej Japonii. XVI wiek chylił się ku końcowi, gdy wybuchło tam prześladowanie chrześcijan. Kleryk Paweł był tuż przed święceniami kapłańskimi. Był torturowany, aby wyrzekł się wiary. Umierał tak jak Chrystus. Z wysokości krzyża wciąż wskazywał zebranym gapiom drogę do Pasterza.

Myśl na dziś:
Nadzieja opiera się na przekonaniu, że Bóg daje tylko to, co jest dobre.
(Henri J.M. Nouwen)