Kalendarz Liturgiczny

28 stycznia
Poniedziałek – wspomnienie św. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora Kościoła
Mówili o Jezusie: „Ma Belzebuba i przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy”.
Niepokój czuli od dawna: skąd w Nim ta siła? Czemu ludzie wierzą akurat Jemu? Czemu tak się garną do Niego? Czemu za Nim idą? Czemu Jego właśnie słuchają? Czemu akurat Jego pytają o radę? Przecież jest tylu innych nauczycieli... „Tak, to nie może być dobre” – dopiero ta myśl przyniosła im ulgę. I odtąd już wszystko mogło ją tylko potwierdzać. A ukrzyżowanie wydawało się im trochę kłopotliwe, ale w gruncie rzeczy coraz bardziej zasadne.
2 Sm 5,1–7.10; Ps 89; Mk 3,22–30, III tydzień psałterza

29 stycznia
Wtorek – wspomnienie dowolne św. Anieli Merici
Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką.
Jak mamy pojąć, dlaczego nie uzdrowił wszystkich chorych jednym gestem, dlaczego wskrzesił tylko nielicznych, dlaczego nakarmił tylko pięć tysięcy, dlaczego płakał nad Jerozolimą, zamiast ją zniszczyć, dlaczego nie udowadniał na siłę, dlaczego pozwolił niektórym do końca nie rozumieć, dlaczego nie zszedł z krzyża? Wejść w Jego samotność, stać się Jego siostrą, matką, bratem, umrzeć razem.
2 Sm 6,12b–15.17–19; Ps 24; Mk 3,31–35

30 stycznia
Środa – dzień powszedni
I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś…
Czego chce ode mnie Bóg? Gdzie mam iść, co wybierać? Skąd mam wiedzieć? Jak rozpoznać właściwą drogę, skoro jest tyle możliwych? Nie ma przecież żadnej recepty; jest tylko serce – ludzkie, grzeszne, słabe, pragnące. Ale przecież nie tylko ja wybieram. Wybiera też Bóg. Jako pierwszy i ostatni. Wybiera mnie, życie ze mną na wieki; gdziekolwiek.
2 Sm 7,4–17; Ps 89; Mk 4,1–20

31 stycznia
Czwartek – wspomnienie św. Jana Bosko, prezbitera
Twoje słowa są prawdą.
Każdego kusi: spróbować urządzić świat po swojemu, wziąć w nawias doświadczenia pokoleń, mądrość całych stuleci, uwierzyć we własne siły, pomysły, wykorzystać inwencje twórcze, uwolnić się od autorytetów. Pomyśleć świat zupełnie na nowo, czemu nie? Trzeba tylko koniecznie zapomnieć, że zło dosięga każdego serca i niechybnie przewróci każdego, kto nie wspiera się na ramieniu Boga.
2 Sm 7,18–19.24–29; Ps 132; Mk 4,21–25

1 lutego
Piątek – dzień powszedni
Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak.
Najtrudniej się zgodzić, na dobro, które nie jest moją zasługą. Które jest, po prostu jest. Które otrzymuję w darze, za nic. Które się rozprzestrzenia bez moje wiedzy. Które nie jest mi podległe. Które służy innym bez mojej zgody. Dobro, które mi się wymyka. Które jest większe ode mnie. Mam do wyboru: zachwyt lub oburzenie; wdzięczność lub furię.
2 Sm 11,1–4a.5–10a.13–17.27c; Ps 51; Mk 4,26–34

2 lutego
Sobota – święto Ofiarowania Pańskiego
A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.
Józef i Maryja dopiero mieli dojrzewać, latami, wraz z Nim, do daru, który otrzymali, do cierpienia, które ich czekało. Czyż nie jest podobnie z nami? Prawdziwy dar swojego życia poznajemy z zewnątrz, przez tych, którzy nas kochają, przez widzących. Gdy wypuszczamy życie z rąk, zwalniamy kleszcze własnych sądów o sobie. W zdumieniu, jak wielkie rzeczy czyni nam niepostrzeżenie Bóg.
Ml 3,1–4; Ps 24; Łk 2,22–40