A przecież kiedy Go zobaczył, rozpoznał w Nim Mesjasza. Obyło się bez fajerwerków i confetti, muzyki i anielskich śpiewów. Niesamowita jest moc wiary i odwaga tego człowieka. Ta pewność, z jaką staje przed Mesjaszem i swoim Odkupicielem.

Mówi: „oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”, a baranek w tradycji żydowskiej i jego krew ma wartość zbawczą. Wielu obecnych przy tym świadectwie słuchało Jezusa, a jednak uważało Go za fałszywego proroka, wichrzyciela i człowieka szalonego.

Jan Chrzciciel zawstydza mnie swoim wyznaniem. On pozwolił się Bogu nie tylko prowadzić, ale przylgnął całym sercem do Niego. Miał otwarte oczy i uszy.

Ten fragment Ewangelii pokazuje jeszcze jedną, bardzo ważną dla mnie kwestię. Brak fizycznego kontaktu z Jezusem nie jest przeszkodą dla tych, którzy pragną z Nim być. Jego Słowo jest tak mocne jak obecność, jak dotyk. Dzięki mocy Ducha Świętego.