3 grudnia
Poniedziałek – wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, kapłana
Albowiem nad wszystkim Chwała Pana będzie osłoną i namiotem, by za dnia dać cień przed skwarem, ucieczkę zaś i schronienie przed nawałnicą i ulewą.
Poszukiwanie bezpieczeństwa... Ileż się o tym mówi. Bezpieczeństwo w domu, w szkole, na osiedlu, na drogach. Bezpieczeństwo państwa, narodu, świata. Bezpieczne place zabaw, samochody, opakowania na chipsy. Zataczamy błędne koło w rosnącym poczuciu zagrożenia. Biblia mówi: Chwała Pana jest osłoną i namiotem, cieniem, ucieczką, schronieniem.
Iz 4,2–6; Ps 122; Mt 8,5–11, I tydzień psałterza

4 grudnia
Wtorek – wspomnienie św. Barbary, dziewicy i męczennicy
Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek.
Niesprawiedliwość. Kogo ona nie spotkała? Kto nie zna tego strasznego poczucia krzywdy? Ta bezsilność, niemoc, przeszywająca samotność. Świadomość, że jest się nieodwołalnie przegranym, wbrew prawdzie... Dla tych, którzy tego doświadczyli, sąd Boga brzmi jak obietnica, jak pocieszenie. Wypatrują go, czekając ulgi. Tęsknią za twarzą, która wszystko rozumie.
Iz 11,1–10; Ps 72; Łk 10,21–24

5 grudnia
Środa – dzień powszedni
Bo Pan przyrzekł
Doprawdy trudne miał Izajasz zadanie i niemała spoczywała na nim odpowiedzialność – w dniu zagrożenia zapowiadać dobrobyt, jakiego nikt nie pamiętał. Nie miał żadnych argumentów przecież. Znał tylko obietnicę, nic więcej. Wszystko więc było z niej i dla niej: odwaga, przekonanie, ofiara, siła, życie oddane sprawie. Tylko obietnica; i wiara, że jeszcze nikogo Bóg nie rozczarował.
Iz 25,6–10a; Ps 23; Mt 15,29–37

6 grudnia
Czwartek – wspomnienie dowolne św. Mikołaja, biskupa
Bo On poniżył przebywających na szczytach, upokorzył miasto niedostępne. Podepcą je nogi, nogi biednych i stopy ubogich.
Nie pomogą płoty, choćby najwyższe, ani tablice z napisem „teren prywatny”, ani nawet złe psy wokół domu. Ani alarmy. Bóg powierzył mi całą ziemię i żadne ogrodzenie nie wyznaczy granic mojej odpowiedzialności. Nie wystarczy rozgarnąć zło jak piasek i zamieszkać na szlachetnym i dobrze strzeżonym kawałku globu. Nie wystarczy rozgarnąć.
Iz 26,1–6; Ps 118; Mt 7,21.24–27

7 grudnia
Piątek – wspomnienie św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła
Duchem zbłąkani poznają mądrość, a szemrzący zdobędą pouczenie.
Są takie dary, których Bóg nie szczędzi już teraz, w tym życiu. Ale są też takie, z którymi czeka, z sobie wiadomych powodów. Musimy znosić więc swój niedostatek i niedostatek innych. Musimy poznać swoje ubóstwo, kruchość własnych sił, zawodność wiedzy, ułomność charakteru. Może dopiero tacy, zmęczeni sobą, pozwolimy umyć sobie nogi, przyjmiemy pierścień i płaszcz. Może tego trzeba, aby radość nasza była pełna.
Iz 29,17–24; Ps 27; Mt 9,27–31

8 grudnia
Sobota – uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: „Gdzie jesteś?”.
Czasem się oglądam za siebie, czy idzie za mną. Idzie. Potem znów robię swoje: pracuję, uczę się, oglądam świat przez okno pociągu, rozmawiam z ludźmi. I znów się obejrzę. Jest. To dobrze, myślę, szczęśliwa. Zdarza się jednak inaczej: miejsce jest mroczne i boję się. Zbyt mroczne dla Boga, myślę. Nie zasługuję. I zawsze wtedy słyszę te słowa: „Gdzie jesteś?”. Słyszę blisko, najbliżej.
Rdz 3,9–15.20; Ps 98; Ef 1,3–6.11–12; Łk 1,26–38