13 sierpnia
Poniedziałek – dzień powszedni
Do twoich przodków skłonił się Pan, miłując ich.
Łaska. Przeczuwamy ją, spodziewamy się jej, o nią prosimy. Na czym polega? Że się wszystko udaje? Że otrzymałam wiele talentów? Że mam dobrą pracę? Udane małżeństwo? Że dzieci nie zeszły na złą drogę? Że omija mnie nędza i upokorzenie? Wszystko być może – do czasu… Ale mam przeszłość i przyszłość. Jedno i drugie w Bogu.
Pwt 10,12–22; Ps 147; Mt 17,22–27, III tydzień psałterza

14 sierpnia
Wtorek – wspomnienie św. Maksymiliana Marii Kolbego, kapłana i męczennika
Pan mi powiedział: „Nie przejdziesz tego Jordanu”.
Ustąpić Bogu. Oddać Jemu tak zwane swoje zasługi, swoją pracę, swój wysiłek. W Jego ręce złożyć ostateczny sukces, ostateczne powodzenie. Zrzec się swojego zwycięstwa, swojej chwały. Przejść morze, pustynię, stoczyć kilka wojen... I zgodzić się umrzeć, kiedy Obiecane jest już na wyciągnięcie ręki.
Pwt 31,1–8; Ps: Pwt 32,3–4cd.7.8.9.12; Mt 18,1–5.10.12–14

15 sierpnia - święto nakazane
Środa – uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca.
Historia świata – cokolwiek strasznego zdołała już w sobie pomieścić – jest ostatecznie naznaczona miłującą wolą Boga. Jest naznaczona tęsknotą pokoleń Izraela, posłuszeństwem i wiarą Maryi, cierpieniem Jezusa, Jego krzyżem, Jego zmartwychwstaniem. Radością kobiet w wielkanocny poranek, żarliwością Apostołów, świadectwem świętych. Przepełniona żalem grzeszących, ich nadzieją.
Ap 11,19a;12,1.3–6a.10ab; Ps 45; 1 Kor 15,20–26; Łk 1,39–56

16 sierpnia
Czwartek – dzień powszedni
Pan oznajmił Jozuemu: „Dziś pocznę wywyższać cię w oczach całego Izraela…”.
To nie była nagroda. To był dopiero początek zadania, gdy Jozue zyskał autorytet. Jak każda zresztą pochwała, jak każde udane dzieło, każde powodzenie, każdy talent. Są nietrwałe i nie dają się kolekcjonować. Są zaproszeniem, by dać więcej, by iść dalej, pomnażać dobro. Dopiero początek zadania; żeby nie odebrać swojej nagrody zbyt wcześnie.
Joz 3,7–10a.11.13–17; Ps 114; Mt 18,21–19,1

17 sierpnia
Piątek – wspomnienie św. Jacka, kapłana
Winnice i drzewa oliwne, których nie sadziliście, dają wam dziś pożywienie.
Jesteśmy uważni, żeby przypadkiem nie zawdzięczać innym zbyt wiele. Wdzięczność wydaje się nas zniewalać. Czujemy się zobowiązani, zwłaszcza że nie wiemy, kiedy przyjdzie nam spłacić ten dług. Tak, to nie jest wygodna sytuacja, bo może wtedy nie będzie nam to na rękę, może akurat wypadnie nam urlop, może popsuje nam plany... Tylko może te „inne plany” są troszkę szczęśliwsze...?
Joz 24,1–13; Ps 136; Mt 19,3–12

18 sierpnia
Sobota – dzień powszedni
Wy jesteście świadkami przeciw samym sobie, że wybraliście Pana, aby Mu służyć.
W co się ubrać? Co kupić? Gdzie szukać pracy? – to te najbardziej banalne. Ale są decyzje, których nie będziemy ostatecznie pewni do końca życia, które rozeznać i zrozumieć jest niezwykle trudno, a nikt nas z wyboru nie zwolni; ani z odpowiedzialności. Jesteśmy wprawdzie wolni, ale zawsze już będziemy dźwigać bagaż konsekwencji. Jaki więc klucz? Umiłować do końca.
Joz 24,14–29; Ps 16; Mt 19,13–15