18 czerwca
Poniedziałek – dzień powszedni
Okazujemy się sługami Boga przez wszystko.
Co to znaczy modlić się? Śpiewać psalmy – jak Dawid? Pytać Boga szczerze, o wszystko – jak Hiob? Zawracać do Niego z każdej drogi, z wdzięcznością – jak uzdrowiony z trądu Samarytanin? Ufać bezgranicznie – jak Maryja? Zostawić stare sieci – jak rybacy? Nie spać po nocach – jak Nikodem? Nie mieć nic do powiedzenia – jak kamienowana kobieta? Umywać innym stopy, dotykać Jego płaszcza; przyjąć wszystko.
2 Kor 6,1–10; Ps 98; Mt 5,38–42, III tydzień psałterza

19 czerwca
Wtorek – dzień powszedni
Ponad swe możliwości okazali gotowość.
Jaka jest miara moich możliwości? Może taka, że zapraszam przyjaciół w wolne popołudnia, pomogę zawsze – jak tylko znajdę czas, oddaję potrzebującym ubrania, których nie noszę... Daję w każdym razie „wystarczająco dużo”; na więcej „mnie nie stać”. Jest też miara inna, mniej może rozsądna: stracić wszystko; być już tylko darem, żyć tylko z daru.
2 Kor 8,1–9; Ps 146; Mt 5,43–48

20 czerwca
Środa – dzień powszedni
Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty.
W kwestii wiary najczęściej boimy się przeinwestować. Może ofiara nie musi być tak wielka – pytamy – może post nie tak surowy, może jałmużna bardziej skromna? A nuż oddamy zbyt wiele, niepotrzebnie, i ani ludziom się to nie przyda, ani Bogu... Ale gdybyśmy żyli tak wszyscy? Powściągliwi w dobroci, poprawni jedynie, kochający tylko w niemęczących dawkach. Jakże daleko bylibyśmy nieba...
2 Kor 9,6–11; Ps 112; Mt 6,1–6.16–18

21 czerwca
Czwartek – wspomnienie św. Alojzego Gonzagi, zakonnika
Poniżałem siebie, by was wywyższyć.
Sztuka ustępowania. Może się przydać w kolejce po ser i ryż w spożywczym na rogu albo w autobusie do pracy. Ale to jeszcze nie wszystko. Trzeba jeszcze wysłuchać skargi, osłonić życie, stanąć w obronie, pozwolić rosnąć, cieszyć się cudzym szczęściem, dzielić się sławą; i trzymać przy sobie niewidzialne łokcie pychy.
2 Kor 11,1–11; Ps 111; Mt 6,7–15

22 czerwca
Piątek – dzień powszedni
Jeżeli już trzeba się chlubić, będę się chlubił z moich słabości.
Gdzie się nie obejrzeć, tam trzeba się chwalić, zapewniać o swoich nadzwyczajnych umiejętnościach, przebogatym życiorysie i wszechstronnym wykształceniu... Ale oto słowa Pawła są jak negatyw współczesnego CV. I jakże rzeczywisty zarazem obraz życia, człowieczeństwa, świata. Świat prawdziwy: rozbitków, chłostanych, zatroskanych, szczęśliwych.
2 Kor 11,18.21b–30; Ps 34; Mt 6,19–23

23 czerwca
Sobota – dzień powszedni
Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny.
Bywa, że porządkujemy nasz świat – dzielimy dni na udane i nieudane, lata na chude i tłuste, chwile na radosne i smutne. Ale zastanawia, jak widzi to Bóg, jak to porządkuje. Czym naprawdę jest moje życie w Jego oczach? Jak dokończy to, co zaczęłam? Kiedy zaczął to, co teraz kończę? I czemu jest tak zakochany?
2 Kor 12,1–10; Ps 34; Mt 6,24–34