Kalendarz Liturgiczny

16 kwietnia
Poniedziałek – dzień powszedni
A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą, gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa.
Co by to było, gdybyśmy znaleźli się na miejscu Apostołów? Te sądy i biczowania, cuda i powszechny sprzeciw... Dzisiaj (na szczęście?) nie trzeba nam wyznawać wiary w Boga na placach i przed trybunałem. Warto jednak czasem pomodlić się o odwagę – i o to, by groźby i cierpienie dotykały nas dlatego, że służymy Bogu, nie z innych powodów.
Dz 4,23–31; Ps 2; J 3,1–8, II tydzień psałterza

17 kwietnia
Wtorek – dzień powszedni
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. (…) Każdemu też rozdzielano według potrzeby.
Czytanie o pierwotnym Kościele opisuje wspólnotę, w której niedostatek był zaspokajany, a bogactwo dzielone. Niczego innego nie trzeba nam i dziś – dawać to, co mam, i przyjmować to, czego mi potrzeba. Nie wiadomo, co jest trudniejsze. I nie wiadomo, co bardziej niszczy wspólnotę: swoje zachowywać dla siebie czy odrzucać to, co zostało mi przez innych ofiarowane.
Dz 4,32–37; Ps 93; J 3,7–15

18 kwietnia
Środa – dzień powszedni
W nocy anioł Pański otworzył bramy więzienia i wyprowadziwszy ich, powiedział: Idźcie i głoście w świątyni ludowi wszystkie słowa tego życia!
Bóg uwolnił Apostołów i polecił im czynić to, co znów narazi ich na uwięzienie. To ryzyko cierpienia towarzyszy chrześcijanom i dziś – jeśli zrobię to, czego Bóg wymaga ode mnie, narażam samą siebie. Może więc nie warto? Skoro dobre czyny nie przyniosły zbyt wielu korzyści, może lepiej przeczekać w więzieniu i udawać, że nie słyszę głosu anioła…
Dz 5,17–26; Ps 34; J 3,16–21

19 kwietnia
Czwartek – dzień powszedni
Zakazaliśmy wam surowo, abyście nie nauczali w to imię, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka?
Głosiciele Ewangelii to ci, którzy chcą ściągnąć na nas „krew tego Człowieka”. Wolelibyśmy, by milczeli, by prawda naszej zbrodni nie wybrzmiała głośno. A powinniśmy raczej obmyć się w tej krwi, bo za nas została przelana i tylko ona może nas oczyścić.
Dz 5,27–33; Ps 34; J 3,31–36

20 kwietnia
Piątek – dzień powszedni
Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć…
Słowa Gamaliela to głos rozsądku. Ale my nie chcemy czekać. Trudne dojrzewanie? Upadki i powstawanie z nich? Codzienna współpraca z łaską? To nie dla nas: już dzisiaj chcemy pokazać przeciwnikom, że jesteśmy górą, że racja jest po naszej stronie. Błyskotliwe riposty, poczucie własnej sprawiedliwości, pogarda dla grzeszników. I daleko nam do radości pokornych, że „byli godni cierpieć dla imienia Jezusa”.
Dz 5,34–42; Ps 27; J 6,1–15

21 kwietnia
Sobota – wspomnienie św. Anzelma, biskupa i doktora Kościoła
Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali słowo Boże, a obsługiwali stoły (…) Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości! Im zlecimy to zadanie.
Trzeba umieć rozsądzić, co jest naszym najważniejszym zadaniem. Czym musimy zająć się sami, a co pozostawić komuś innemu. Więc nie trzeba łapać się za głowę i biadolić, co jeszcze nie zostało zrobione. Trzeba raczej poszukać tych, którzy będą potrafili to zrobić – lepiej niż my.
Dz 6,1–7; Ps 33; J 6,16–21