Mieli być przecież głosicielami trudnych prawd, nawet za cenę życia. Jezus wprawdzie nie potępiał bogactwa, sytości czy śmiechu, ale chciał, by Jego uczniowie pamiętali o tym, co najważniejsze, by nie wpadli w pychę czy samozadowolenie. Dla mnie osobiście to trudne, co mówi Jezus, bo jak tu myśleć o radości, gdy moje życie nie jest usłane różami.

Albo czy jest sens w wyrażaniu wiary w świecie, który ma za nic wszelkie wartości? Z drugiej strony brak cierpienia grozi utratą równowagi moralnej, wyczulenia na krzywdę innych. Może pozbawić mnie również radości.

W końcu prawdziwy sukces w pracy czy życiu osobistym bywa okupiony jakimś cierpieniem. Mógłbym zapomnieć też, że celem życia jest czynienie dobra, i to niezależnie od sytuacji materialnej. Przecież zawsze mogę przeprowadzić przez jezdnię staruszkę, udzielić dobrej rady przyjacielowi, pomóc dziecku. To nic nie kosztuje.