29 stycznia
Poniedziałek – dzień powszedni
Świat nie był ich wart – i błąkali się po pustyniach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach ziemi.
Co myśleli, kiedy opuszczali miasto, zieloną dolinę, ojczyznę? Uchodzili naznaczeni, napiętnowani; tracili jedynie resztki buntu, nie mając już nic innego do stracenia; zaczynali rozumieć, że zgodzili się na wszystko. Zaczynali wątpić, że to już wszystko. Gdzieś są – tam, gdzie nie sięgają badania opinii publicznej, statystyki, wykazy i prognozy. Błąkają się między nami; w rozpadlinach naszego świata. Pełni wiary.
Hbr 11,32–40; Ps 31; Mk 5,1–20, IV tydzień psałterza

30 stycznia
Wtorek – dzień powszedni
Patrzmy na Jezusa.
Przyjrzyj się uważnie. Ten żłób jest jak każdy inny żłób. A na tej pustyni nie było żadnej pewnej drogi do Egiptu – jak to na pustyni. A ten dom w Nazarecie – nic o nim nie wiesz, bo o domu, który widzisz z okna, też nic nie wiesz. W świątyni zadawał pytania – dzieci w tym wieku dużo pytają. Popatrz, że ta śmierć była prawdziwa i straszna – jak każda. Popatrz, ten dom, który widzisz przez okno, jest jak dom w Nazarecie; przecież nic o nim nie wiesz.
Hbr 12,1–4; Ps 22; Mk 5,21–43

31 stycznia
Środa – wspomnienie św. Jan Bosko, prezbitera
Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi.
Wszyscy chcemy dobrze żyć: godnie, sprawiedliwie, uczciwie, pobożnie. I nawet się staramy przecież, czyż nie? I Bóg z pewnością nie zapomni nam dobrej woli; zrozumie, że nie mieliśmy siły na więcej. Nie jest bezduszny, wszystko widzi. Lecz Pismo przypomina: ofiara cię nie minie. Musisz stoczyć walkę.
Hbr 12,4–7.11–15; Ps 103; Mk 6,1–6

1 lutego
Czwartek – dzień powszedni
Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego.
Nie bój się. Wejdź w bramę, podejdź bliżej. Zamieszkaj tu. Będziesz bezpieczny, zaznasz szczęścia i pokoju, ochronię cię. Że Kościół…? Że mury nie takie mocne? Że widziałeś miejsca bardziej przekonujące? Że nie zawsze wszyscy są uprzejmi…? Ale to jest moje miasto, nigdy Go nie opuszczam. Jestem tu, mieszkam, żyję.
Hbr 12,18–19.21–24; Ps 48; Mk 6,7–13

2 lutego
Piątek – święto Ofiarowania Pańskiego
Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe.
A gdybyśmy nie mieli na sumieniu żadnego grzechu… Nawet najmniejszego. Gdybyśmy byli wolni od ciężaru winy, od balastu przeszłości, od niemocy, od słabości. O woli niezłomnej i zawsze krystalicznie czystej. Ale Jezus nie o takim niebie mówił. Mówił tylko o tym, że Ojciec przebacza, czeka, wygląda. I że chce nas wziąć na ramiona, zanieść do Jego domu. I że będzie tam radość. Radość z każdego grzesznika.
Ml 3,1–4 lub Hbr 2,14–18; Ps 24; Łk 2,22–40

3 lutego
Sobota – wspomnienie dowolne św. Błażeja, biskupa i męczennika
Nie zapominajcie o dobroczynności i wzajemnej więzi, gdyż cieszy się Bóg takimi ofiarami.
Nie mniej, ale więcej. Nie odbierać, ale dawać. Nie wyrzeczenia, ale hojność – to jest logika ofiary. Poświęcić więcej czasu, aby wysłuchać, więcej sił, aby pomóc, więcej uwagi, aby zrozumieć, więcej starania, aby ucieszyć, więcej wyobraźni, aby przebaczyć. Czasem nawet żeby się rozstać, trzeba bardziej pokochać.
Hbr 13,15–17.20–21; Ps 23; Mk 6,30–34