26 grudnia
Wtorek – święto św. Szczepana, pierwszego męczennika
Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego /natchnienia/ przemawiał.
Skąd nagle złość, bunt, krzyk, gniew? Jakże drażni ta mądrość, ta dobroć, ta łagodność? Skąd ten niepokój, ten strach? Czemu zatykam uszy, by nie słyszeć? Może to zbyt nowe – myślę – przyszło zbyt nagle – potrzebuję czasu. A może dlatego, że przyjąć miłość większą od swojej wymaga wiele pokory. A może po prostu czuję, jak mnie ogarnia, jak uwodzi, i że jeśli się nie oprę – sprzedam wszystko. Za jedną perłę.
Dz 6,8–10;7,54–60; Ps 31; Mt 10,17–22, IV tydzień psałterza

27 grudnia
Środa – święto św. Jana Apostoła i Ewangelisty
Bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy
Co to za życie – mówią, przekręcając klucz w drzwiach domu, po 16 godzinach pracy; co to za życie – mówią, niechlujnie oparci o zimny beton dzisięciopiętrowca; co to za życie – piszą, krzyczą, potakują milcząco, przygryzając wargi. Wyglądamy go wszyscy: szczęśliwego, spełnionego, sytego. Jest naprawdę – pisze św. Jan – widzieliśmy. Widzieliśmy, co może miłość.
1 J 1,1–4; Ps 97; J 20,2–8

28 grudnia
Czwartek – święto śś. Młodzianków, męczenników
Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy.
Z pozoru wydaje się to mało istotne. Bo przecież wszystko wygląda podobnie: to, co radosne – nadal zdaje się cieszyć, to, co smutne – wciąż smuci. Te same kłopoty, te same zdumienia, ta sama śmierć. Tylko kogo chcemy oszukać? Dla kogo ten retusz, ten makijaż? No właśnie. Rozpacz bardzo lubi kosmetyki.
1 J 1,5–2,2; Ps 124; Mt 2,13–18

29 grudnia
Piątek – V dzień w oktawie Narodzenia Pańskiego
Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.
Z przykazaniami jest tak: najpierw wydają się ważne, później nieważne, a jeszcze później znów ważne. I właśnie dopiero na końcu jest tak, jak pisał Jan: miłość pragnie zachowywać Jego naukę, pełnić Jego wolę – to jej wystarczy. I poczytuje to sobie za szczęście, w nadmiarze.
1 J 2,3–11; Ps 96; Łk 2,22–35

30 grudnia
Sobota – VI dzień w oktawie Narodzenia Pańskiego
Napisałem do was, dzieci, że znacie Ojca
W gruncie rzeczy, któż z nas nie chce zostać poznany. Kto zrozumie nasz szyfr, kto otworzy wreszcie furtkę naszego ogródka, kto znajdzie drogę…? Trudno jest być nieznanym, samotnym, niepojętym. Będę jak oni – zapragnął Bóg – będę dzieckiem, będę synem, będę ojcem. Poznają mnie.
1 J 2,12–17; Ps 96; Łk 2,36–40