20 listopada
Poniedziałek – wspomnienie św. Rafała Kalinowskiego, prezbitera
Mam przeciw Tobie, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości.
Trzynaście lat temu. Górska kaplica, świece. Zachwyt i pierwsze wzruszenie, że się stałeś tak BLISKI. Potem dzień chrztu. Życie wybielone jak kartka papieru. Pisz mnie swym piórem – pomyślałem. Ale to ja miałem pisać. Rozpisałem się „od ręki”. Pojawił się kleks. I kolejne. Nie chodzi o to, by tylko pisać swe życie. Mam je pisać dobrze.
Ap 1,1–4; 2–1–5a; Ps 1; J8, 12b; Łk 18,35–43, I tydzień psałterza

21 listopada
Wtorek – wspomnienie Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się.
„Na co musisz się odważyć – to być sobą. Co mógłbyś osiągnąć? Aby wielkość życia przeglądała się w tobie na miarę czystości twego serca” (Dag Hammarskjöld; Drogowskazy)
Ap 3,1–6, 14–22; Ps 15; Łk 19.1–10

22 listopada
Środa – wspomnienie św. Cecylii, dziewicy i męczennicy
Czworo zwierząt (...) nie mają spoczynku mówiąc dniem i nocą: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Wszechmogący.
Odpocznę. Mogę. Potrzebuję. Od obowiązków, by mieć czas na radość. Od ludzi, by odświeżyć się samotnością. Od rytuałów, jeśli stały się martwym przyzwyczajeniem. Od własnych myśli. Ale nie od wiary. Nie od życia, które jest życiem wiary. Nie od Boga, który jest Bogiem życia. Od tego nie ma odpoczynku.
Ap 4,1–11; Ps 150; Łk 19,11–28

23 listopada
Czwartek – dzień powszedni
Wszelkie stworzenie(…) mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc!
Apokalipsa to nie księga strachu o „jakiejś tam” przyszłości. To księga życia na dziś. Jest jak trudny przedmiot z Bożego podręcznika. Ale i tak jasna, że wstyd się z niej nie uczyć. Dziś uczy szacunku dla stworzenia. Nie tylko człowiek chwali Boga. Ryby śpiewają. Kamienie mogłyby wołać.
Ap 5,1–10; Ps 149; Łk 19, 41–44

24 listopada
Piątek – wspomnienie śś. męczenników Andrzeja Dung-Lac, prezbitera, i towarzyszy
Wziąłem książeczkę z ręki anioła i połknąłem ją, a w ustach moich stała się słodka jak miód, a gdy ją spożyłem, goryczą napełniły się moje wnętrzności.
To jak z pomarańczą. Jeśli spożyję przedtem coś nieodpowiedniego, niech nie liczę, że będę się delektował jej smakiem. Może wykrzywię się w grymasie? W Słowie Bożym jest piękno i słodycz. Ale co jest we mnie? To, czym na co dzień żywi się moje serce, ma wpływ na to, jak trawię prawdy objawione.
Ap 10, 8–11; Ps 119; Łk 19, 45–48

25 listopada
Sobota – dzień powszedni
Zwłoki ich [leżeć] będą na placu wielkiego miasta, które duchowo zwie się: Sodoma i Egipt, gdzie także ukrzyżowano ich Pana.
Mędrzec napisał: „Przez śmierć człowiek wkracza w Światło Prawdy. W spotkaniu z Chrystusem okaże się w całej pełni, kim jestem i co uczyniłem ze swojego życia. To moje życie osądza mnie samego”. Więc tymczasem niech rozsądzam swe czyny. Nie uczynił mnie Bóg ślepym i nierozumnym.
Ap 11, 4–12; Ps 144; Łk 20, 27–40