23 października
Poniedziałek – dzień powszedni
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga.
Łaskę prościej jest przyjąć, niż pojąć. Choć czasem i przyjąć niełatwo. Szczególnie gdy rzeczy przybierają inny bieg, niż to się sobie wyobraża. Ponad rok temu moje życie obróciło się o 180 stopni. Nie było łatwo przyjąć bardzo konkretnych zmian. Ale skłamałbym, mówiąc, że nie widzę w tym „ręki” Pana Boga. I niech się cynicy ze mnie śmieją. Oczyma wiary i tak dostrzegam łaskę, która mnie wychowuje ku zbawieniu.
Ef 2,1–10; Ps 100; Łk 12,13–21, I tydzień psałterza

24 października
Wtorek – wspomnienie dowolne św. Antoniego Marii Clareta
On bowiem jest naszym pokojem.
Niestety, to nie magiczna formułka. W Jego imię ludzie potrafili się wyrzynać. Jednak On jest naszym pokojem. Jeśli czynimy, co nam przykazuje. Jeśli w Nim trwamy, jak latorośl trwa w winnym krzewie. Jeśli „święć się imię Twoje, bądź wola Twoja” jest nie tylko na ustach, ale i w sercu. „Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony”. Brzmi tendencyjnie? Może. Ale droga do pokoju to nie awangarda, lecz prosty, często uczęszczany szlak.
Ef 2,12–22; Ps 85; Łk 12,35–38

25 października
Środa – dzień powszedni
Przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica, jaką pokrótce opisałem. Dlatego czytając te słowa, możecie się przekonać o moim zrozumieniu tajemnicy Chrystusa.
„Objawienie” sprawia kłopot – bo jak je udowodnić? „Tajemnica” sprawia kłopot – bo jak ją wyjaśnić? „Moje zrozumienie” sprawia kłopot – bo jest tylko moje. A jednak Paweł przeszedł ponad wątpliwościami. Doświadczył żywego Chrystusa. To wprawia w zakłopotanie. Jak o tym mówić? Dzielić się, tak jak Paweł „swoim rozumieniem” oraz rozumieniem Kościoła, który jest moim Kościołem.
Ef 3,2–12; Ps.: Iz 12,2–5; Łk 12,39–48

26 października
Czwartek – dzień powszedni
Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach.
„Oczy są ślepe. Dobrze widzi się tylko sercem” napisał A.S. Exupéry w „Małym Księciu”. Można się wzbraniać, że to bajka dla dzieci. Tak, to bajka. Dlatego jeszcze wyżej podnosi poprzeczkę. Jezus uczył, by stawać się jak dziecko. Wielu nie potrafiło tego zaakceptować. Niektórzy pomarli w szaleństwie lub zgryzocie pośród swoich mądrych ksiąg. A Mała Tereska po prostu rzucała kwiaty. Odeszła z uśmiechem.
Ef 3,14–21; Ps 33; Łk 12,49–53

27 października
Piątek – dzień powszedni
Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
„Nie będzie pokoju na świecie, dopóki nie będzie pokoju między religiami”. Te słowa są dziś alarmująco aktualne. Każda religia może stać się karykaturą, gdy służy jako pożywka ideologiczna. Giną wtedy ludzie, fałszuje się obraz Boga, podcina skrzydła nadziei na Spotkanie. Ale nie wszyscy tak czynią. Ci, którzy służą Bogu w Duchu i Prawdzie, spotykają się. I takich czcicieli chce mieć Ojciec. Z każdego języka i narodu.
Ef 4,1–6; Ps 24; Łk 12,54–59

28 października
Sobota – święto śś. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
A więc nie jesteście już obcymi i przechodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga.
Jedno z najpiękniejszych uczuć, jakiego doświadczam to… poczucie zadomowienia. Ale to nie o miejsce chodzi, Miejsca lubię zmieniać. Jestem zadomowiony w Kościele. Jestem, bo chcę w nim trwać. I jeszcze dalej: pośród wszystkich, którzy szukają i odkrywają ślady Boga w swym życiu, jestem wraz z nimi, zadomowiony w tym nieustannym, wspólnym ich poszukiwaniu. To piękna, jednocząca Tajemnica.
Ef 2,19–22; Ps 19; Łk 6,12–19