1. W domu zdrobniale mówiono na niego Mundek, oficjalnie: Edmund Antoni Wojtyła. Urodził się 27 sierpnia 1906 roku w Krowodrzy pod Krakowem (teraz dzielnica miasta). Tam mieszkał z rodzicami (przy ulicy Kościuszki 16) przez pierwsze siedem lat życia. Matka Emilia zajmowała się domem, rodzinę zaś utrzymywał ojciec Karol, który służył w 56. Pułku Piechoty Ziemi Wadowickiej. W 1913 roku rodzina Wojtyłów przeprowadziła się do Wadowic, ponieważ tam przeniesiono batalion Karola Wojtyły.

2. Do szkoły powszechnej Edmund uczęszczał aż w czterech miejscach. Do pierwszej klasy chodził w Krowodrzy (1912 r.), do drugiej w Wadowicach (1913 r.); trzecią ukończył w Hranicach na Morawach, gdzie po wybuchu I wojny światowej w listopadzie 1914 roku została ewakuowana rodzina Wojtyłów, czwartą zaś w Wadowicach, gdzie wrócił z rodzicami w sierpniu 1915 roku.

3. W latach 1916–1918 był uczniem Niższej Wojskowej Szkoły Realnej w Enns koło Linzu (z językiem wykładowym niemieckim). Zachowało się zdjęcie Edmunda w mundurku szkolnym z matką, która go tam odwiedzała.

4. W listopadzie 1918 roku – po odzyskaniu przez Polskę niepodległości – Edmund wrócił do Wadowic, gdzie kontynuował naukę w renomowanym Gimnazjum Humanistycznym im. Marcina Wadowity. Wtedy też wprowadził się z rodzicami do nowego mieszkania w rynku, przy ulicy Kościelnej, tuż obok kościoła parafialnego. Z okna mieszkania widział – usytuowany na ścianie świątyni – zegar słoneczny z napisem: „Czas ucieka, wieczność czeka”.

5. Najszczęśliwszy dzień w życiu Edmunda – 18 maja 1920 roku. Urodził się długo wyczekiwany brat Karol.

6. W czerwcu 1924 roku zdał maturę. Na końcowym świadectwie szkolnym można przeczytać: „Edmund Wojtyła zdawał egzamin dojrzałości 12 czerwca po raz pierwszy. Na podstawie tego egzaminu uznano go dojrzałym z postępem celującym do studiów w szkołach akademickich”.

7. 13 kwietnia 1929 roku. Po wieloletniej chorobie umiera matka Edmunda, Emilia Wojtyłowa.

8. W latach 1924–1930 był studentem na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Spotkał tam znamienitych profesorów, wśród nich Władysława Szumowskiego, od którego słyszał na wykładach, że medycyna jest służbą, że rozpatruje człowieka jako całość, czyli ciało i duszę, że nie zapomina o podstawach etyki lekarskiej, wreszcie traktuje chorego jak króla.

9. W czasie studiów wyraźnie zacieśniała się więź między Edmundem i jego narzeczoną Jadwigą Urban. Tak wspominała go po latach: „Edmund był chłopakiem niezwykle skromnym (…). Pamiętam tylko jego szare oczy, zawsze śmiejące się, promieniujące dobrocią. Właśnie ta dobroć, życzliwość, uczynność widoczne były w każdym jego geście”.

10. 28 maja 1930 roku. Edmund odebrał dyplom doktora wszech nauk lekarskich, wypisany w języku łacińskim.

11. 1 kwietnia 1931 roku został zatrudniony jako lekarz sekundariusz na oddziale zakaźnym w Szpitalu Miejskim w Bielsku. Tam zmarł 4 grudnia 1932 roku, poświęcając swe życie chorej na szkarlatynę pacjentce. Został pochowany w Bielsku. Obecnie jego ciało spoczywa na cmentarzu Rakowickim w grobowcu rodzinnym Wojtyłów i Kaczorowskich.