Kalendarz Liturgiczny

2 stycznia
Poniedziałek – świętych Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu, biskupówi doktorów Kościoła
Obietnicą, daną przez Niego samego, jest życie wieczne. Szedłem z Justyną. Jakieś dziesięć lat temu. Na ulicy zaczepił nas młody facet w czapeczce. Krisznowiec. Chciał nam wepchnąć ulotki o reinkarnacji. Justyna popatrzyła mu w oczy i rzuciła: Jezus ofiaruje mi wieczność i całe królestwo niebieskie, a ty mi mówisz, że będę po śmierci chomikiem syryjskim? Zapamiętałem jego zdumioną minę. Nie miał więcej pytań.
1 J 2,22–26; Ps 98; J 1,19–28, II tydzień psałterza

3 stycznia
Wtorek – wspomnienie Najświętszego Imienia Jezus
Obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Mam wielki problem w zaakceptowaniu tego, że jestem kochany. Nie dowierzam, że Bóg stworzył mnie na swoje podobieństwo. Nie mieści mi się w głowie to, że sam Najwyższy zechciał nazwać mnie swoim dzieckiem. A Pismo zapowiada: „Jeszcze się nie objawiło, kim będę”.
1 J 2,29–3,6; Ps 98; J 1,29–34

4 stycznia
Środa – dzień powszedni
Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła. Pamiętam rekolekcje w Białce. Byłem już animatorem, śpiewałem, pisałem. Wydawało mi się, że robię mnóstwo rzeczy dla Boga. I wtedy otrzymałem słowo: wybierz mój kierunek, czekam na twoją decyzję. Okazało się, że dotąd wszystko robiłem… dla swojej chwały! Bóg był tylko pobożną przykrywką dla moich czynów. To mnie mieli zauważać. Minęło kilkanaście lat. Niewiele się zmieniło. Jak wariat chwytam się słów, które usłyszała Faustyna: moje miłosierdzie jest nad sprawiedliwością.
1 J 3,7–10; Ps 98; J 1,35–42

5 stycznia
Czwartek – dzień powszedni
A jeśli nasze serce oskarża nas, to Bóg jest większy od naszego serca. Bardzo często oskarża mnie serce. Przychodzę na modlitwy wspólnoty i z tygodnia na tydzień czuję się coraz bardziej grzeszny, słaby, brudny i niegodny. Alleluja… i do tyłu. Jak uwierzyć, że zakochany jest we mnie sam Bóg? Na szczęście On jest większy od mojego serca.
1 J 3,11–21; Ps 100; J 1,43–51

6 stycznia
Piątek – uroczystość Objawienia Pańskiego
Ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan. Gdzie patrzę? Pod nogi? Skupiam się na swoim długim, szarym cieniu. Wokoło? Wszędzie mrok, ciemność, beznadzieja. Dlaczego nie mam odwagi spojrzeć w niebo? Szukać królestwa, czekając, aż wszystko inne będzie mi przydane? To „nade mną jaśnieje Pan”. Wystarczy unieść głowę, wznieść ręce. Zacząć błogosławić.
Iz 60,1–6; Ps 72; Ef 3,2–3a.5-6;Mt 2,1–12

7 stycznia
Sobota – dzień powszedni
Badajcie duchy, czy są z Boga. Przyszedł po raz pierwszy. Klęczeliśmy przed Najświętszym Sakramentem, a on stał pod filarem i... ironicznie się śmiał. Podszedł do księdza i z agresją rzucił: – Dlaczego wy, katolicy, mówicie, że Maryja jest pośrednikiem? Przecież jedynym pośrednikiem jest Jezus Chrystus! – A prosiłeś kiedyś kogoś o modlitwę? – odparował spokojnie kapłan. – Tak... – Po co? Przecież jedynym pośrednikiem jest Jezus Chrystus… Chłopak omiótł zakonnika drapieżnym spojrzeniem, obrócił się na pięcie i zniknął.
1 J 3,22–4,6; Ps 2; Mt 4,12–17.23–25