5 grudnia
Poniedziałek – dzień powszedni
Cóż za myśli nurtują w sercach waszych? Przecież wiesz, Panie... Wszak przenikasz i znasz mnie. I żaden mój zamiar nie jest skryty przed Tobą. A jednak pytasz: cóż za myśli nurtują serce moje? Pytasz, abym odpowiedział – nade wszystko sobie. Bym przyznał się do swych myśli, wypowiedział je głośno i uczciwie. Bym nie grał kogoś innego, niż jestem. Bym miał odwagę być, kim jestem. Abym był prawdziwy. W myślach, a potem w słowach oraz czynach.
Iz 35,1–10; Ps 85; Łk 5,17–26, II tydzień psałterza

6 grudnia
Wtorek – dzień powszedni
Tak też nie jest wolą Ojca waszego, żeby zginęło nawet jedno z tych małych. Tchnie optymizmem. Brzmi prosto i klarownie – „nie jest wolą Ojca, aby...”. Ale gdy pytam: „co jest Jego wolą” wobec mego życia, to czuję opór przed przyjmowaniem prostej odpowiedzi. Prostej nie przyjmuję, zawiłej nie pojmuję. I taki to pat życiowy, że wciąż nie znam Tej Tajemniczej Woli. Pomimo lat i wielości zdarzeń. A jednak Jego światło nade mną, bo i dla dobrych ono, i dla złych. I tak żyję na wiarę...
Iz 40,1–11; Ps 96; Mt 18,12–14

7 grudnia
Środa – dzień powszedni
Uczcie się ode mnie, bo jestem cichy i pokornego serca. Czasem wystarcza mi odrobina poezji, aby na nowo przeżyć przesłanie Ewangelii. I raz po raz czytam ten sam urywek z T.S. Eliota: „Jedyna mądrość, którą możemy osiągnąć, to mądrość pokory. Pokora jest nieskończona... Jedyna mądrość... Pokora jest nieskończona... Nieskończona...”.
Iz 40,25–31; Ps 103; Mt 11,28–30

8 grudnia
Czwartek – uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Łaskiś pełna. Dwa słowa anioła. Powtarzam je codziennie w modlitwie „Zdrowaś Maryjo”. W nich kryje się tajemnica wybrania Maryi, Jej świętości. Bóg jest źródłem, Ona naczyniem wypełnionym po brzegi łaską. Niepokalana. Całkowicie przezroczysta. Piękna pięknem Boga. Módl się za mną grzesznym teraz i w godzinie mojej śmierci!
Rdz 3,9–15; Ps 98; Ef 1,3–6.11–12;

9 grudnia
Piątek – dzień powszedni
Mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny. Mądrość. Szukali jej filozofowie, głosili ją prorocy. Przemawia ona ze stron Pisma Świętego i ze stron zwykłych listów. Odnajduję ją u ludzi sędziwych i tam, gdzie sprawiedliwe czyny. Widzę ją w młodości, co pełna pasji poszukiwań. Prowadzi ku niej miłość, prowadzi wiara, prowadzą wątpliwości. Nawet manowce życia mogą być drogą. Mądrość przewyższa wiedzę. I różne ma oblicza...
Iz 48,17–19; Ps 1; Mt 11,16–19

10 grudnia
Sobota – dzień powszedni
Czemu uczeni w piśmie twierdzą...? No właśnie. Czemu tak wiele twierdzą? Czemu więcej twierdzą, niżeli pytają? Uczeni w pismach wszelakich: ci „z wiarą” i ci „bez wiary”, uczeni, którzy rządzą, którzy chcą być pasterzami ludu, którzy powołują się na Boga, na prawo, na umowy, na traktaty itd. Czemu tyle twierdzą ze swej „wysokości”, nie słuchając tych, co na „niskości”? Po owocach poznajemy drzewo.
Syr 48,1–4.9–11; Ps 80; Mt 17,10–13, Łk 1,26–38