Kalendarz Liturgiczny

Uroczystośc Chrystusa Króla

21 listopada
Poniedziałek – wspomnienie Ofiarowania NMP
Gdy podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Łukasz pisze wyraźnie, że Jezus podniósł oczy. Wiele zdań w Biblii wskazuje, jakby na co dzień miał je spuszczone. Wielka pokora Syna Bożego. By ujrzeć bogatych duchowo, ostentacyjnie wkraczających do świątyni, afiszujących się swą religijnością ludzi, musiał podnieść oczy. Jak wysoko zadziera głowę, by spojrzeć w moją twarz?
Dn 1,1–6.8–20; PS.: Dn 3,52.53b. 54a.55ab.56; Łk 21,1–4, II tydzień psałterza

22 listopada
Wtorek – wspomnienie św. Cecylii, dziewicy i męczennicy
Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Wojny, trzęsienia ziemi. Z ogromnej świątyni, w której sercu zamieszkuje sama Obecność Boża, nie pozostanie kamień na kamieniu. A Jezus, jak gdyby nigdy nic mówi: nie trwóżcie się. Jak to zrobić? – pomyślałem i przypomniał mi się Jan. Przytulał swą głowę do piersi Jezusa, czuł jak w czasie Ostatniej Wieczerzy biło Jego serce. Był jedynym Apostołem, który nie uciekł spod krzyża.
Dn 2,31–45; PS.: Dn 3,57–58a.59a.60a. 61a.62a.63a; Łk 21,5–11

23 listopada
Środa – dzień powszedni
Wydadzą was do synagog i do więzień. „Świat nie rozumie świętych, ale nie rozumie ich także chrześcijaństwo. Byli oni nieraz zgorszeniem Kościoła, zanim stali się jego chwałą” – pisał spowiednik św. Faustyny ks. Michał Sopoćko. Zanim święci trafiali do więzień, byli przesłuchiwani w kościołach i synagogach, w miejscach, gdzie czytano słowa Pisma i składano Panu ofiary. Czy prześladowani załamywali się? Nie. Wykorzystali tę trudną sytuację do złożenia świadectwa. Nawet włos nie spadł im z głowy.
Dn 5,1–6.13–14.16–17.23-28; PS.: Dn 3,64a.65a.66a.67a.68a.6ga.70ab; Łk 21,12–19

24 listopada
Czwartek – wspomnienie świętych męczenników Andrzeja Dung-Lac, prezbitera i towarzyszy
Moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego… Wiele razy Pan wkraczał w moje życie w najbardziej dramatycznych momentach. Gdy lądowałem w szpitalu, gdy lekarze straszyli mnie, że mała Marta nie przeżyje, gdy moja wspólnota rozpadała się na kawałki. Wtedy czułem Jego świętą, delikatną obecność. Przyjdzie ponownie pośród żywiołów. Jak prawdziwy kochający Ojciec wkroczy w środku największych kataklizmów, bo wie, że tylko w Jego ramionach będę naprawdę bezpieczny.
Dn 6,12–28; PS.: Dn 3,71–72a.73a.74–75a.76a; Łk 21,20–28

25 listopada
Piątek – dzień powszedni
Gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Nie jestem świadkiem Jehowy. Nie znam dnia ani godziny. Ale moja wiara jest wątła: boję się kataklizmów, trzęsień ziemi, krwawych prześladowań. Mimo to szepczę: Marana tha. Przyjdź! Jeszcze nigdy nie zawiodłem się na Twoim słowie. Wiele razy wyrywało mnie ono z jaskini pełnej rozszalałych lwów.
Dn 7,2–14; PS.: Dn 3,77–78a.79a.80a. 81a.82; Łk 21,29–33

26 listopada
Sobota – dzień powszedni
Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe. Dobijają mnie drobnostki. Rano zwiał mi pies, potem sprzed nosa uciekł autobus. Gdy w końcu złapałem inny, stałem ściśnięty. Po plecach spływał mi pot. Po pracy nieustanne sprzątanie rozrzuconych zabawek, wycieranie z podłogi soczków i miodu (klawiatura klei się do rąk!). Gdy przy usypianiu dzieci cudem uda mi się nie zasnąć, czeka mnie jeszcze wyprawa z psem. A tu deszcz, zimno, ponuro. Brrr… Zamiast błogosławić, wiecznie narzekam. Czy jestem w ogóle osobą wierzącą?
Dn 7,15–27; PS.: Dn 3,83–84a.85a.86a. 87a.56; Łk 21,34–36