14 listopada
Poniedziałek – dzień powszedni
Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła. Czy wiara doprawdy czyni cuda? Lecz co jest cudem? Uzdrawiać? A może chodzić po wodzie? T. N. Nhan mawiał, iż cudem jest chodzić po zielonej trawie, że pokój jest dokoła nas – w naturze – i w nas. Jeśli raz nauczymy się pokoju, będziemy uzdrowieni. Potrzebujemy tylko unieść ciała i dusze do teraźniejszości. I dotkniemy tego, co jest świeżością, uzdrowieniem, zachwytem.
1 Mch 1,10–15.41–43.54-57.62–64; Ps 119; Łk 18,35–43, 1 tydzień psałterza

15 listopada
Wtorek – dzień powszedni
Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś chcę się zatrzymać w twym domu. I ze mnie jest taki sobie Zacheusz. Wciąż wspinam się na sykomorę wiedzy, aby widzieć więcej, czepiam się pochwał, chcąc potwierdzić swą wartość, staram się wdrapywać po drabinie społecznej, podnosić kwalifikacje... To wszystko jest dobre, lecz czasem już dostaję zadyszki od tej życiowej akrobatyki. A On chce tylko wejść do mego domu. W cztery ściany prostoty.
2 Mch 6,18–31; Ps 3; Łk 19,1–10

16 listopada
Środa – dzień powszedni
Według słów twoich sądzę cię, zły sługo. To jest jak zimny prysznic. Powiedzieć sobie „zły sługo”. Żadne to kompleksy, ni niedowartościowanie, ale prosta trzeźwość umysłu i duszy. Według słów będę też sądzony, choć mawiamy, iż nie słowa świadczą o człowieku, ale jego czyny. A jednak, mówi Jezus, co mówi. Więc ile to słów na wiatr rzuciłem? Ile zbytecznych napisałem? Ile koniecznych przemilczałem?
,i>2 Mch 7,1.20–31; Ps 17; Łk 19,11–28

17 listopada
Czwartek – wspomnienie św. Elżbiety Węgierskiej
Na widok miasta zapłakał nad nim. Ile miast, tyle też łez. Nad anonimowością społecznego życia, wulgarnością ulicy, kliką kieszonkowców pod dworcem; nad ospałością i oziębłością władz, z powodu utraty powszechnej wrażliwości; z niesmaku wobec głupoty, co poniektórych mód i pozerstwa wyborczych kampanii; jako sprzeciw wobec arogancji. I tak „nosimy w sobie cierpienie Chrystusa, by Jego życie objawiło się w nas”.
1 Mch 2,15–29; Ps 50; Łk 19, 41–44

18 listopada
Piątek – wspomnienie bł. Karoliny Kózkówny, dziewicy i męczennicy
Potem wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. „Czy nie wiecie, że jesteście świątynią Boga?”. Wiem, wiem... Ale czy zawsze pamiętam? Krótki rachunek sumienia dał odpowiedź. Że sprzedałem kiedyś swą godność; że targowałem się nie o dobro, ale o mniejsze zło; że rzucałem perły pomiędzy świnie, aby więcej dla siebie „mieć”, niż dla kogoś „być”. Aż biczem zdarzeń On moją próżność przegnał precz...
1 Mch 4,36–37.52–59; Ps: 1 Krn 29, 10–12; Łk 19,45–48

19 listopada
Sobota – wspomnienie bł. Salomei, dziewicy
Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych. Uczepiłem się tej prawdy jak rzep psiego ogona, gdy odeszła bliska mi osoba. Bo jeśli, Panie, Ty trwasz nieprzerwanie, jakżeż nasze istnienie miałoby się kończyć, skoro Ty znasz nas z imienia, i przeszłość, i przyszłość, i skrytości duszy. Zmieniamy się, przemijamy – lecz zawsze wobec Ciebie. I niech mędrcy świata piszą, co chcą. Ja ufam Twej tajemnicy i życiu wiecznemu w Tobie.
1 Mch 6,1–13; Ps 9; Łk 20,24–40