31 października
Poniedziałek – dzień powszedni
Kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. Wielu moich przyjaciół to ludzie „po przejściach”. To oni najbardziej przekonująco opowiadają mi o Bogu. Inni nie mają na to czasu: pędzą, kupują, zajęci są osądzaniem lub dbaniem o własne wizerunki. Moi przyjaciele nie mają już o co dbać. Wracają z pustyni wsparci na Oblubieńcu. Idą pod rękę z samym Bogiem. A porządni ludzie krzyczą za nimi: to skandal! Jakim prawem wy – ułomni – możecie opowiadać nam o Bogu? Moi bracia, moje siostry. Są niewidomi, a widzieli ucztę, na którą zaprosił ich Pan.
Rz 11,29–36; Ps 69; Łk 14,12–14, III tydzień psałterza

1 listopada
Wtorek – uroczystość Wszystkich Świętych
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Mam kilku znajomych ubogich duchem. Gdy do mnie mówią, nie klepią mnie po plecach, nie chcą niczego załatwiać. Zupełnie nie mają mi czym zaimponować. Siedzą cisi, prześladowani przez innych, marzą o sprawiedliwości. Czy wiedzą, że są w naszej wspólnocie perłami? Że Jezus mówi o nich: „szczęśliwi”? Chyba nie. Chętnie zamieniliby się z innymi rolami. Pan Bóg pokazywał nam często, że wysłuchał naszej modlitwy ze względu na ich wstawiennictwo. On słyszy krzyk cudzoziemca, sieroty i wdowy. To oni są w niebie VIP-ami.
Ap 7,2–4.9–14; Ps 24; 1 J 3,1–3;Mt 5,1–12a

2 listopada
Środa ­ – Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych
Jezus zapłakał. A Żydzi rzekli: Oto, jak go miłował! Jezus zapłakał, widząc zapieczętowany kamieniem grób i szlochające niewiasty. Czy płakał, bo proroczo dostrzegł w tym swój pogrzeb, płaczące kobiety i kamień? Ojciec Pelanowski przekonuje, że tak. Czy w niebie Jezus spojrzy na moje życie i zapłacze, a ja zdumiony zobaczę wreszcie w mych ranach i cierpieniach, które dotąd przeklinałem, podobieństwo do samego Syna Bożego? Czy dopiero wtedy wyjdę ze swego grobu?
Dn 12,1–3; Ps 42; Rz 6,3–9; J 11,32–45

3 listopada
Czwartek – dzień powszedni
Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła. Panie Jezu, w jaki sposób zadajesz to pytanie? „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zagubioną, aż ją znajdzie?”. Odpowiadam za siebie i moich znajomych: nikt z nas! To nielogiczne – dlaczego mamy świętować odnalezienie jednej owcy, skoro 99 idzie posłusznie za nami. Nie wychylają się, nie wierzgają, nigdzie nie uciekają. Jest ciepło, przyjemnie. Mamy je zostawić? Nikt z nas tak nie czyni. Czy aż tak odsunęliśmy się od Twojej miłości?
Rz 14,7–12; Ps 27; Łk 15,1–10

4 listopada
Piątek – wspomnienie św. Karola Boromeusza, biskupa
Ile jesteś winien mojemu panu? Ten odpowiedział: Sto beczek oliwy. On mu rzekł: siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt. Jestem Panu winien: zdradę, pychę, chciwość, nieczystość, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, gniew i lenistwo. Lista długów rośnie i rośnie. A On mówi: siadaj prędko i napisz: zapłacono. Panie, nie mam czym zapłacić! Spoglądam na krzyż. Za jaką cenę zostałem wykupiony!
Rz 15,14–21; Ps 98; Łk 16,1–8

5 listopada
Sobota – dzień powszedni
Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny. A co siostra robi na co dzień? – pytam młodziutką uśmiechniętą zakonnicę w niebieskim habicie. Sprzątam ulice Szczecina – odpowiada z błyskiem w oku. – Jak to? – To normalne. My, Małe Siostry, odkrywamy miłość w najbłahszych chwilach życia… Mała Tereska spacerowała sobie kiedyś po ogrodzie w intencji pewnego misjonarza. Panie, a ja? Jak się pomodlę? Właśnie piję herbatę…
Rz 16,3–9.16.22–27; Ps 145; Łk 16,9–15