Kalendarz Liturgiczny

XXVIII Niedziela Zwykła

10 października
Poniedziałek – dzień powszedni
Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz. Będę sądzony przez grzeszników z Niniwy. Widząc wyrzuconego po trzech dniach przez rybę tchórzliwego proroka, nawrócili się. Ja widzę „więcej niż Jonasza”, powstałego po trzech dniach Syna Bożego. Dlaczego nie chcę się nawrócić?
Rz 1,1–7; Ps 98; Łk 11,29–32 , IV tydzień psałterza

11 października
Wtorek – dzień powszedni
Dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Mówiłem świadectwo w przepełnionym kościele. Ludzie widzieli, jaki jestem pobożny, a ja cieszyłem się, że słuchają mnie piękne dziewczyny. Pisałem o Słowie Bożym. Ludzie widzieli, jaki jestem pobożny, a ja chciałem zaszpanować interpretacją Biblii, którą usłyszałem u znajomego zakonnika. Chwaliłem się doświadczeniem Boga (czy może być większa pycha?), a ludzie widzieli... Mój Bóg dostrzega jednak „z daleka”. Będę sądzony tylko z miłości.
Rz 1,16–25; Ps 19; Łk 11,37–41

12 października
Środa – dzień powszedni
Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiego rodzaju jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Zobaczmy, jak czytamy najważniejsze przykazanie świata: „Będziesz miłował Pa-na Boga swego...”. To nie znaczy przecież „Masz kochać!”. – Nie można zmusićdo miłości – opowiada o. Stanisław Jarosz. – To obietnica: „Ja, Pan Bóg, obiecuję ci,że będziesz mnie kochał całym sercem,umysłem!”. To nie jest tylko prawo, to mi-łość! Jedną z najważniejszych chwil mojego życia było to, że ja, słaby i grzeszny Stanisław Jarosz, uwierzyłem, że będę tak miłował. Bo Bóg mi to obiecał!
Rz 2,1–11; Ps 62; Łk 11,42–46

13 października
Czwartek – wspomnienie bł. Honorata Koźmińskiego
Poślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych zabiją i prześladować będą. Pan Bóg z góry wiedział, że posyła proroków na niechybną śmierć. Wiedział, że nie będą słuchani. Po co ich więc wysyłał? Ich słowa mnie oskarżają. Gdybym nie słyszał wezwań znajomych proroków, że nie mogę pożądać, kokietować, kłamać, obmawiać, miałbym czyste sumienie. Jest jeden problem: ja już to usłyszałem. Cóż z tego, że zabiłem proroka? Jego słowa dźwięczą w moich uszach po każdym grzechu.
Rz 3,21–29; Ps 130; Łk 11,4-54

14 października
Piątek – dzień powszedni
Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. W czasie gdy jedni widzą we mnie gwiazdę, a ja katuję się, widząc, że jestem poronionym płodem, Pan zbliża się, kładzie dłoń na mojej głowie i szepcze: Moje dziecko. Jedyna moja wartość. Jestem Synem Najwyższego.
Rz 4,1–8; Ps 32; Łk 12,1–7

15 października
Sobota – wspomnienie św. Teresy od Jezusa, dziewicy i doktora Kościoła
Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych. Pokorny Bóg mówi o sobie: Syn człowieczy. Tak jakby chciał powiedzieć: przyznam się do ciebie wobec aniołów. Powiem im: znam go świetnie. Często rozmawialiśmy, opowiadał mi o swoich problemach, razem płakaliśmy, śmialiśmy się. Wiem, że lubi lody czekoladowe i dobre piwo. Znam go: nie miał przede mną żadnych tajemnic. Przyznawał się do mnie nie tylko przy różańcu, ale nawet w tańcu.
Rz 4,13.16–18; Ps 105; Łk 12,8–12