30 maja
Poniedziałek – wspomnienie św. Jana Sarkandra
Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła.
Przyjmuję z otwartymi ramionami Jezusa błogosławiącego dzieci, uzdrawiającego, wyciągającego ze szponów śmierci. A odrzucam często w swym życiu sytuacje podobne do tych, gdy przerażony Pan odsuwa się w Ogrójcu na odległość... rzutu kamieniem. To ten sam kamień. Może być moim fundamentem, ale mogę się o niego solidnie potknąć.
Tb 1,1a.2;2,1–9; Ps 112; Mk 12,1–12, I tydzień psałterza

31 maja
Wtorek – Święto Nawiedzenia NMP
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie.
Jan tańczył w brzuchu Elżbiety. Tłumaczenie dosłowne nie pozostawia wątpliwości. Jak pięknie dzieci wyczuwają Boga! Na Jego obecność reagują... tańcem. Przeczuwają, że tak właśnie wygląda niebo?
Kto pierwszy dostrzegł obecność kilkucentymetrowego Jezusa? Malutki Jan. Hmm, a mówili wczoraj w telewizorze, że taki płód to właściwie jeszcze nie człowiek.
So 3,14–18 lub Rz 12,9–16b; Ps.: Iz 12,2–6; Łk 1,39–56

1 czerwca
Środa – wspomnienie św. Justyna, męczennika
Nie jest On Bogiem umarłych, lecz żywych.
Pan Bóg stwarzając świat, nie myślał o grobie. Śmierć była Mu obca. Jak na nią reagował? Wysyłał proroka do doliny pełnej martwych, wyschniętych kości i kazał mu krzyczeć: Wstawajcie! I ten sam Bóg – pełnia życia – umarł na krzyżu. Największy paradoks świata. Po trzech dniach pokonał śmierć. Jeśli Mu pozwolisz, odwali też kamień twojego grobu i tchnie ożywczy powiew Ducha.
Tb 3,1–11,24–25; Ps 25; Mk 12,18–27

2 czerwca
Czwartek – dzień powszedni
Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg, nasz Pan, jest jeden.
Jedno jest pewne – powiedział Jud z Przysuchy – kiedy człowiek choć raz jeden wypowie z całej siły słowa „Słuchaj Izraelu, Pan jest Bogiem twoim, Pan jest jeden”, zły duch powinien już zupełnie zwątpić w możliwości zapanowania nad nim. Kto naprawdę przyznaje się do swego Stwórcy, jako do jedynej i wyłącznej mocy, nie może już ulec żadnej innej, albowiem dostrzega pozorność i uzurpację każdej.
Tb 6,10–11a; 7,1.9–17; 8,4–10; Ps 128; Mk 12,28b–34

3 czerwca
Piątek – uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Dosłowne tłumaczenie zaskakuje jeszcze bardziej. Pan objawia chwałę… niemowlętom! Dlaczego? Są kompletnie bezradne, zdane całkowicie na rodziców, nie są w stanie zapracować na miłość, nie mogą jej kupić. Są... nieużyteczne. Co ostatnio zrobiłeś dla Boga? A kiedy pozwoliłeś Mu się do ciebie przytulić?
Pwt 7,6–11; Ps 103; 1 J 4,7–16; Mt 11,25–30

4 czerwca
Sobota – wspomnienie Niepokalanego Serca NMP
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni
Bar micwa. Jezus stał się dorosły, mógł odczytywać Pisma w synagodze. Opuścił ojca i matkę. Szukali Go przez trzy dni, ale nie było Go wśród krewnych i znajomych. Syn wyszedł w świat głosić słowo Ojca.
Dwadzieścia jeden lat późnej ludzie znów szukali Go przez trzy dni. I ponownie, by Go odnaleźć, musieli wrócić do Jerozolimy. Pozostał w miejscu kaźni, ale Jego grób był pusty.
Iz 61,9–11; Ps.: 1 Sm 2,1.4–5.6–7.8abcd; Łk 2,41–51