25 kwietnia
Poniedziałek – święto św. Marka Ewangelisty
I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. Odpowiedzieć na powołanie. Umieć pobłogosławić miejsce, w którym się jest, czas, ludzi wokół. Zawsze, gdziekolwiek jestem, każdemu – głosić, że wieść jest dobra. Że Bóg jest, stał się człowiekiem, umarł i zmartwychwstał, aby nas zbawić.
1 P 5,5b–14; Ps 89; Mt 16,15–20 I tydzień psałterza

26 kwietnia
Wtorek – dzień powszedni
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Boję się o to, co dostałam. Pracę mogę stracić. Zdrowie też. Mogę zawieść bliskich, przeliczyć się z siłami, nie sprostać wymaganiom. Jezus mówi, że daje inaczej: daje, choć na pewno stracę zdrowie, siły, pracę, opuści mnie satysfakcja. Mówi o pokoju, który trwa.
Dz 14,19–28; Ps 145; J 14,27–31a

27 kwietnia
Środa – dzień powszedni
Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami. Dlaczego żyję? Żeby Bóg był uwielbiony?… Czego najbardziej chcę? Owocować – z własnej woli wpisywać się w porządek rozkwitu i obumierania? Czy chcę być uczniem – wyznać wiarę w Jezusa, w Jego zmartwychwstanie?…
Dz 15,1-6; Ps 122; J 15, 1-8

28 kwietnia
Czwartek – dzień powszedni
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. Brakuje mi takich słów – wypowiedzianych z tego tylko powodu, bym mogła się cieszyć. Troskliwości dlatego tylko, że istnieję. Daru bez zasług. Wiary, że to jest możliwe: że Bóg NAPRAWDĘ z miłości, dla mnie, bym mogła się radować, zawsze.
Dz 15,7–21; Ps 96; J 15, 9–11

29 kwietnia
Piątek – święto św. Katarzyny Sieneńskiej
Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. Jej życie nie było proste. Katarzyna ze Sieny żyła w czasach rozdarcia Kościoła. Była niepiśmienną zakonnicą. Pokutowała. A jednak jarzmo, które jej nałożono, słodkie – bo mogła iść w dobrym kierunku. Brzemię lekkie – bo obarczona nim została w dobrym celu.
1 J 1,5–2,2; Ps 103 Mt 11,25–30

30 kwietnia
Sobota – dzień powszedni
Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mojego imienia…. Walczę o to, bym ja była – JA. Nie: żona pana X, matka Y, uczennica Z. Jezus woła mnie po imieniu. Lecz mówi, że to On jest ważniejszy. Kochać tak, by mogli powiedzieć: „to Jego człowiek”.
Dz 16, 1-10, Ps 100, J 15, 18-21