Niewiele wiadomo o tej postaci. Według tradycji Katarzyna żyła na przełomie III i IV wieku, urodziła się w Aleksandrii, stolicy Egiptu, jako córka króla Kustosa. Była osobą zamożną i wykształconą, słynęła z urody. Na początku IV wieku padła ofiarą najbardziej krwawych prześladowań chrześcijan w starożytnym Rzymie, do których doszło pod koniec panowania cesarza Dioklecjana. Katarzyna naraziła się cesarskiemu namiestnikowi, biorąc udział w debacie filozoficznej, w której tak żarliwie broniła chrześcijańskich prawd wiary, że udało jej się nawrócić wielu pogańskich filozofów. Namiestnik kazał jej złożyć ofiarę pogańskim bogom. Kiedy odmówiła, skazał ją na śmierć. Łamano jej kości kołem, a w końcu ścięto ją mieczem. Miała wówczas 18 lat.

Zgodnie z tradycją jej ciało aniołowie przenieśli na szczyt góry na półwyspie Synaj. W X wieku zostało ono zniesione przez mnichów pustelników na dół góry i umieszczone w złotej trumnie w wybudowanym wówczas klasztorze św. Katarzyny. Od tego czasu górę tę zaczęto nazywać Górą Świętej Katarzyny.

Do tej opowieści nawiązuje obraz niemieckiego artysty. Pochodzący z Wrocławia Heinrich Karl Anton Mücke (1806–1891) w ślad za swoim berlińskim nauczycielem Wilhelmem Schadowem trafił w 1826 roku do Akademii w Düsseldorfie, gdzie poświęcił się przede wszystkim tematyce historycznej i religijnej. Obraz „Anioły przenoszące ciało św. Katarzyny na górę Synaj” był prezentowany na Wystawie Akademii Berlińskiej w 1836 roku i nabył go założyciel Galerii Narodowej, Joachim Heinrich Wilhelm Wagener.

Leszek Śliwa