Pod koniec miesiąca, jak nie starcza mi pieniędzy, jem chleb z margaryną z cukrem lub cebulką. Ale nie jestem jeszcze na samym dnie: opłacam świadczenia, a że chodzę głodna, to przynajmniej nie będę musiała martwić się otyłością.

Pracując w służbie zdrowia, mam okazję, by naocznie zobaczyć, ile zarabiają poszczególne grupy zawodowe w naszym społeczeństwie, ponieważ w celu okazania aktualności ubezpieczenia ludzie przynoszą różne dokumenty: RMUA, paski z wynagrodzeniem itp. Ludzie pracujący w administracji, którzy za nic nie odpowiadają, mają często zarobki niebywale wywindowane.

Tam znów, gdzie odpowiedzialność moralna, zawodowa oraz presja społeczna są ogromne, ludzie żyją na granicy nędzy. Proszę się postawić w sytuacji tych ludzi, którzy wyszli na ulice – to nie z bogactwa i szukania wrażeń. To ostatnia próba szukania godności dla siebie i swoich rodzin. Mnie ten kraj pozbawił wszystkiego: godnej pracy i płacy, zaufania do ludzi. Pozostaje mi tylko Bóg i modlitwa oraz hasło na każde następne wybory: „Wybierajcie się sami”.