Ale wydaje mi się, że jeszcze mało pokory w postawieniu diagnozy co do kondycji Kościoła w Polsce na tle sytuacji, która trwa od 1989 roku. Ludzie Kościoła, zarówno duchowni, jak i świeccy, zostali dotknięci wieloma pozornymi działaniami.

Jest wiele bałaganiarstwa i trzeba ogromnie dużo wytrwałości, by odbudować rady duszpasterskie, sprawować liturgię zgodnie z podstawowymi normami. Sądzę, że wpierw potrzeba pokornego dialogu, aby pokazać blaski i cienie sytuacji Kościoła i powoli, systematycznie i wytrwale, brać się do pracy.

W naszej parafii próbujemy coś robić. Zdaję sobie sprawę, że nadal bardzo musimy się uczyć współpracy (świeccy, księża). Mam nadzieję, że coś z tego będzie.