27 maja 2006 r. miałem okazję na własne oczy zobaczyć papieża Benedykta XVI. Gdy zobaczyłem go z bliska, nie wiedziałem czy mam płakać, śmiać się, tańczyć, czy śpiewać. Po dwugodzinnej pieszej wędrówce doszliśmy na Błonia i tam mnie przeraził trochę ten tłum młodych ludzi. Gdy znaleźliśmy miejsce poczułem taką wielką wspólnotę, mimo że nie znaliśmy się i byliśmy z różnych zakątków Polski.

Gdy Papież usiadł na honorowym miejscu, przemówił najpierw po polsku, a potem po włosku. Nas, młodych, nazwał przyjaciółmi i mówił „Nie lękajcie się tęsknoty za domem na skale zbudowanym (miłość, prawda, wiara); nie lękajcie się postawić na Chrystusa”. To bardzo utkwiło mi w pamięci. Gdy tak staliśmy i modliliśmy się, nagle niebo zrobiło się czyste i wyszło słońce. To spotkanie wzmocniło moją wiarę i na pewno nie zapomnę go do końca życia.