Znak ognia i wody

ks. Tomasz Jaklewicz

|

GN 15/2006

publikacja 10.04.2006 15:15

Między śmiercią Jezusa na krzyżu a Jego zmartwychwstaniem panuje grobowa cisza. To jest właściwa treść Wielkiej Soboty. To dzień trwania przy grobie Pańskim w modlitewnej zadumie, skupieniu i poście. To czas oczekiwania na Zmartwychwstanie. Kościół milczy. Tego dnia nie sprawuje się Eucharystii.

Znak ognia i wody Henryk Przondziono/Foto Gość

Niestety, kościoły w Polsce napełnia ten dzień zgiełk. Marginalny zwyczaj święcenia pokarmów urósł, nie wiedzieć czemu, do rangi wielkiego religijnego wydarzenia. Wigilia Paschalna rozpoczyna się wieczorem w Wielką Sobotę, ale należy już do Niedzieli Wielkanocnej. Nie powinno się zaczynać tych obrzędów, zanim nie zapadnie zmrok! To ma być Wielka Noc. Wigilia Paschalna jest świętowaniem tajemnicy nowego życia, które przynosi zmartwychwstały Chrystus. Składa się z czterech części, z których każda odwołuje się do innego symbolu nowego życia – światła, słowa, wody i uczty.

Wielka Sobota

GN 14/2009 DODANE 08.04.2009 AKTUALIZACJA 31.03.2021

Wielka Sobota

Liturgia rozpoczyna się przed kościołem od poświęcenia ognia oraz nowego paschału – świecy symbolizującej Zmartwychwstałego. Kapłan kreśli na paschale znak krzyża, litery Alfa i Omega oraz cyfry bieżącego roku, a potem umieszcza w nim pięć symbolicznych gwoździ przypominających pięć ran Chrystusa. Świecę paschalną zapaloną od poświęconego ognia wnosi się procesyjnie do kościoła. W kościele panują ciemności. W progu świątyni celebrans śpiewa: „Światło Chrystusa”, odpowiadamy: „Bogu niech będą dzięki”. Czyni to powtórnie w środku świątyni i trzeci raz przy ołtarzu. Wierni odpalają swoje świece od paschału. Kiedy procesja dochodzi do ołtarza, zapalają się wszystkie światła w kościele. Stopniowe rozchodzenie się światła jest pięknym znakiem Zmartwychwstałego – światłości świata. W starożytnym Orędziu Wielkanocnym tzw. Exsultet (weselcie się) Kościół wychwala Boga, objawiającego swą moc w cudownych wydarzeniach Wielkanocy.

Liturgia słowa jest bardzo rozbudowana. Może się składać nawet z dziewięciu czytań. Ukazują one całą historię zbawienia: od początku świata, poprzez wyprowadzenie narodu wybranego z Egiptu, aż do śmierci i zmartwychwstania Syna Bożego. Przed Ewangelią rozbrzmiewa uroczyste Alleluja.

Zaczyna się liturgia chrzcielna. W starożytności tylko w tym dniu i w tym momencie udzielano chrztu świętego. Po Litanii do Wszystkich Świętych następuje uroczyste błogosławieństwo wody chrzcielnej. Podczas tej modlitwy Paschał zostaje zanurzony w wodzie chrzcielnej. Moc Zmartwychwstania, szczepionka przeciwko śmierci, jest przekazywana przez sakramentalny znak wody chrztu. Z zapalonymi świecami chrześcijanie odnawiają chrzcielne przymierze z Bogiem.

Ostatnią częścią celebracji jest liturgia eucharystyczna, która kończy się procesją rezurekcyjną. Kościół ogłasza całemu światu radosną wieść: śmierci została zadana śmierć. Światło Zmartwychwstałego rozjaśnia mrok nocy, także tej panującej w ludzkim sercu. Zgodnie z polską tradycją, procesja może odbywać się w niedzielny poranek. To jednak zwyczaj sztuczny. Bardziej zgodna z duchem liturgii jest procesja rezurekcyjna po Wigilii Paschalnej.

Nie zapomnij:
* Wielka Sobota jest dniem ciszy i modlitwy przy grobie Pańskim.
* Od święcenia pokarmów o wiele ważniejsza jest chwila adoracji przed Najświętszym Sakramentem.
* Wigilia Paschalna należy już do Wielkanocy. Jest najważniejszą celebracją w całym roku. Weź w niej udział, przynieś świecę.
* Znakiem Zmartwychwstałego jest Paschał, w domowej liturgii może go przypominać ozdobna świeca.
* Śniadanie wielkanocne zacznij modlitwą: „Panie Jezu Chryste, zasiądź między nami, udziel nam radości Twego zmartwychwstania. Niech się okażemy Twoimi uczniami, a stół nasz niech będzie znakiem pojednania”.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.