Rafael zasłynął przede wszystkim jako malarz niezrównanej piękności Madonn. Najwięcej tych kompozycji powstało podczas pobytu artysty we Florencji. Przedstawiały one motyw z pism apokryficznych: spotkanie Jezusa i św. Jana Chrzciciela jako małych dzieci, podczas którego mały Jan Chrzciciel miał rozpoznać w Jezusie Mesjasza. „Madonna na łące” jest pierwszym z tych obrazów. Precyzyjna, pełna harmonii kompozycja obrazu zbudowana została na figurze trójkąta, który tworzą przedstawione na obrazie osoby.

Matka Boża podtrzymuje Jezusa, św. Jan Chrzciciel znajduje się z lewej strony. Mimo podporządkowania postaci geometrycznemu układowi (Matka Boża wysuwa stopę w kierunku prawego dolnego rogu obrazu, by zamknąć trójkąt), kompozycja nie sprawia wrażenia sztucznej. Przeciwnie, wszystkie osoby zachowują się naturalnie, a scena może się kojarzyć ze zwykłą dziecięcą zabawą na łące, pod opieką matki.

Podczas tej zabawy św. Jan Chrzciciel miał rozpoznać Misję, z jaką Jezus przyszedł na świat. Dlatego na obrazie Rafaela podaje mały drewniany krzyżyk Zbawicielowi. Jezus chwyta go prawą rączką. W ten sposób niewinna zabawa dzieci nabiera szczególnych treści. Dzieci patrzą na siebie ze spokojem, ale i powagą. Tylko czułe spojrzenie Matki Bożej jest w pełni beztroskie. Ona jeszcze nie wie, że na krzyżu wypełni się los Jej Syna.

Artysta zadbał o to, żeby sceneria jego dzieła była jak najbardziej naturalna. Posłużył się krajobrazem, jaki zapamiętał z dzieciństwa. Staw, który widać w tle obrazu to jezioro Trasimeno w Umbrii, rodzinnym regionie Rafaela.