Andrzej Drawicz, od września 1989 do stycznia 1991
Krytyk literacki, tłumacz, znawca literatury rosyjskiej, działał w opozycji. Pierwszy niekomunistyczny szef Radiokomitetu. Jego zastępcą ds. finansowych i administracyjnych został Lew Rywin. Wbrew nadziejom jego kadencja nie przyniosła zdecydowanych zmian w telewizji publicznej, konserwowała zastane układy. „Należy się wystrzegać jakichkolwiek ataków personalnych, a zwłaszcza ewentualnych prób dezawuowania osoby prezydenta PRL (gen. Jaruzelskiego – przyp. red.)” – brzmiała jedna z instrukcji prezesa.

Marian Terlecki, od stycznia 1991 do października 1991
Producent, autor reportaży i filmów dokumentalnych. Mianowany przez premiera Bieleckiego. Obiecywał, że zrobi porządek z ubekami pracującymi w TVP. Nie zdążył. Po 9 miesiącach złożył dymisję, kiedy odebrano mu prawo jazdy za prowadzenie po pijanemu.

Janusz Zaorski, od listopada 1991 do maja 1992 i od 5 czerwca 1992 do marca 1993
Reżyser filmowy. Mianowany przez premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego. Postrzegany był jako człowiek prezydenta Wałęsy. Później szef KRRiTV.

Zbigniew Romaszewski, od 22 maja 1992 do 5 czerwca 1992
Rząd Jana Olszewskiego odwołał Zaorskiego i powołał Romaszewskiego na szefa Radiokomitetu kilka dni przed swym upadkiem. W czasie słynnej „nocy teczek” w obu programach telewizji transmitowano przemówienie zdymisjonowanego premiera. Premier Pawlak natychmiast przywrócił Zaorskiego na to stanowisko.