Prawda historyczna potrzebna

Zabójcy ks. Jerzego wsłuchiwali się w słowa Urbana i traktowali je jako przyzwolenie na zabójstwo Popiełuszki.

Wczasie jednej z kwerend w archiwach państwowych odnalazłam kalendarze rzecznika rządu PRL Jerzego Urbana, a w nich wpisy dotyczące ks. Popiełuszki. Ostatni brzmi: „Popieł.”. Dziś wiadomo, że nie były to nic nieznaczące notatki. Podobnie jak paszkwile, które Urban (pod pseudonimem Jan Rem) publikował w prasie, nie były niewinnymi artykułami propagandowymi. Przywołam jeden, z tygodnika „Tu i Teraz”, datowany na 19 września 1984 r. (dokładnie miesiąc przed zamordowaniem ks. Popiełuszki), pod znamiennym tytułem „Seanse nienawiści”: „W inteligenckiej części Żoliborza stoi kościół księdza Jerzego Popiełuszki (…), najbardziej renomowany klub polityczny w Polsce (…). Ten mówca ubrany w liturgiczne szaty nie mówi niczego, co byłoby nowe. Urok wieców, jakie urządza, jest całkiem odmiennej natury”. Przemyślanym zabiegiem było tytułowe określenie, użyte w odniesieniu do Mszy za Ojczyznę (trawestacja pojęcia George’a Orwella ze znanej powieści „Rok 1984”, w której znajduje się opis seansów określanych jako „Dwie Minuty Nienawiści”). Urban pisał: „W kościele księdza Popiełuszki urządzane są seanse nienawiści (…), sesje politycznej wścieklizny”.

Ten tekst Urbana nie pozostał bez wpływu na późniejszy bieg zdarzeń, doprowadził w konsekwencji do zamordowania księdza. Mówił o tym na procesie toruńskim mec. Edward Wende: „Piotrowski [zabójca] ujawnił, że bardzo pilnie wsłuchiwał się w to, co mówi rzecznik prasowy rządu. [Oskarżeni] traktowali to jako rodzaj przyzwolenia dla swej działalności przeciwko księżom katolickim w Polsce”.

W tym roku rocznica śmierci ks. Jerzego zbiega się z pogrzebem Jerzego Urbana – na Wojskowych Powązkach (!). Tym bardziej oburzający jest jego wizerunek w mediach społecznościowych, jakoby był „tylko perwersyjnym dziadkiem, który robi śmieszne rzeczy”. Dlatego tak ważne jest, by – jak trafnie ujął to Premier RP – doczekał się on „uczciwej opowieści na swój temat”. I nie ma ona nic wspólnego z nieszanowaniem polskiej tradycji, że o zmarłych mówi się dobrze albo wcale. Potrzebna jest po prostu prawda historyczna o działalności Urbana. I to nie tylko w odniesieniu do ks. Popiełuszki. •

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.