Podczas uroczyście obchodzonych urodzin Heroda jej córka Salome zabawiała gości tańcem. Oczarowany król obiecał spełnić każdą jej prośbę. „Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela” (Mk 6,25) – usłyszał. Chwilę później święty został zamordowany, a jego głowę Salome przyniosła swej okrutnej matce.

Kulminacyjne chwile tej historii widzimy na jednym obrazie. Zgodnie z konwencją panującą w średniowieczu artyści z warsztatu słynnego florenckiego malarza Piera di Giovanni, zwanego Lorenzo Monaco, przedstawili bowiem przebieg wydarzeń w „komiksowym” ujęciu. Dlatego postać Salome i głowa świętego Jana są namalowane dwukrotnie.

Zaczynamy obserwowanie obrazu w środku kompozycji. Król Herod w niebieskiej szacie i koronie zasiada wraz z gośćmi za stołem. Zwraca uwagę fakt, że na stole nie ma potraw, znajdują się tam natomiast dwa noże. Pierwszy leży na białym obrusie, a drugi trzyma w ręku jeden z gości. Zapowiada to krwawy wyrok, jaki wkrótce zostanie wydany. Na prawo od Heroda tańczy Salome.

Następnie powinniśmy spojrzeć w lewą stronę, gdzie znajduje się więzienie. Leży tam pozbawione już głowy ciało Jana Chrzciciela. O jego świętości świadczą ręce złożone do modlitwy. Kierujemy wzrok znów na środek i widzimy kata niosącego na tacy głowę skazańca. Zwieńczenie opowieści zobaczymy z prawej strony. Salome podaje głowę Jana Herodiadzie.

Obraz jest fragmentem predelli, czyli dolnej części tryptyku ołtarzowego, namalowanego na zlecenie Bernarda di Cino Bartolini dei Nobili, bogatego bankiera z Florencji, z przeznaczeniem dla rodzinnej kaplicy w kościele Santa Maria degli Angeli w tym mieście.