Podobno o przyznaniu nagrody pisarka dowiedziała się z opóźnieniem, gdyż była właśnie… na zakupach. 87-letnia Brytyjka jest najstarszą osobą, której przypadł ten laur. Urodziła się w 1919 roku w brytyjskiej rodzinie w Persji. Gdy miała pięć lat, zabrano ją do Rodezji (obecnie Zimbabwe), gdzie spędziła dzieciństwo na dużej farmie. Do Anglii przyjechała po raz pierwszy w roku 1949, przywożąc ze sobą rękopis pierwszej powieści „The Grass Is Singing”, która okazała się wielkim sukcesem w Europie i Ameryce. Od tego czasu sława Lessing, jako autorki powieści, opowiadań i reportaży, ciągle rośnie. Pisarka należy do najbardziej uhonorowanych nagrodami postaci we współczesnej literaturze.

„Jej proza to wyraz kobiecych doświadczeń, przedstawionych z dystansem, sceptycyzmem, ale też z ogniem i wizjonerską siłą” – czytamy w uzasadnieniu werdyktu. Choć twórczość Brytyjki można określić mianem feministycznej, tym razem nie jest to werdykt tak kontrowersyjny jak w przypadku Elfriede Jelinek. Krytycy podkreślają, że pisarstwo Lessing to bardzo dobra proza psychologiczna i obyczajowa, tworzona na podstawie bogatego doświadczenia autorki. Obeznana w tematyce afrykańskiej, często krytykowała kolonializm i politykę wewnętrzną RPA. Choć początkowo deklarowała się jako komunistka, później zerwała z tą ideologią i ostro ją atakowała.

W Polsce jej książki wydawane są już od lat pięćdziesiątych. Dużą popularnością cieszył się m.in. „Pamiętnik przetrwania”, powieść o zapaści cywilizacji, oglądanej oczami słabej kobiety, która próbuje ocalić coś ze świata swoich wartości. W 2005 roku Państwowy Instytut Wydawniczy opublikował książkę „Piąte dziecko”, opowiadającą o trudnej relacji matki i syna, funkcjonujących w społeczeństwie, które nie radzi sobie z innością. Kontynuacją tej powieści jest „Podróż Bena”, w której główny bohater, agresywny odludek, musi się zmierzyć z obcym światem. Również ta pozycja okazała się w Polsce wydawniczym sukcesem.