W dni Sukot tysiące Żydów religijnych przybywa do Izraela i pielgrzymują do Jerozolimy. Plac przed Ścianą Płaczu był nieustannie przepełniony modlącymi się wśród tańców i śpiewów wyznawcami różnych orientacji judaizmu.

Święto Sukot ma swój biblijny rodowód i opisane jest w Księdze Kapłańskiej. Przypomina Żydom wyjście z Egiptu i wędrówkę ku Ziemi Obiecanej przez pustynię, kiedy zamieszkiwali w szałasach. Na pamiątkę tamtego wydarzenia wiele rodzin żydowskich buduje obok domów, na podwórzach, płaskich dachach lub na balkonach świąteczne szałasy.

Dachy szałasów sporządza się z gałęzi palmowych, tak aby przezierał przez nie księżyc i gwiazdy – wtedy dopiero szałas jest „ortodoksyjny”, gdyż ponad sklepieniem uczynionym przez człowieka widać sklepienie niebieskie stworzone przez Boga.

Zamieszkiwanie w szałasie jest obowiązkiem mężczyzn, kobiety są z niego zwolnione, choć mogą go wypełniać, jeśli chcą.