Tymi słowami kończy się podpisana 10 lat temu „Wspólna deklaracja o usprawiedliwieniu”. Jej autorzy stwierdzili wprawdzie, że nie we wszystkim podpisujące dokument Kościoły się zgadzają, ale różnice, które nadal istnieją, są dopuszczalne. Dopuszczalne, bo dotyczą języka i odmiennego rozłożenia akcentów w rozumieniu usprawiedliwienia”.

Obie strony wyraziły przekonanie, że osiągnięte porozumienie „musi znaleźć odbicie i potwierdzenie w życiu i doktrynie Kościołów”. Co po 10 latach zmieniło się w relacjach między katolikami i luteranami? Dla postronnego obserwatora niewiele. W oficjalnych stosunkach, zwłaszcza po opublikowaniu odpowiedzi na pytania dotyczące dokumentu Dominus Iesus i rozumienia pojęcia „Kościół”, w lipcu 2007 r., nastąpiło wyraźne ochłodzenie.

Na internetowych forach po staremu katolicy i protestanci kłócą się o rozumienie usprawiedliwienia. Jakby wspólnej deklaracji w ogóle nie było. Jaka jest szansa, że dokument kiedyś „trafi pod strzechy”? Obawiam się, że podpisanie deklaracji o usprawiedliwieniu, podobnie jak kilkadziesiąt lat temu zniesienie ekskomunik między Kościołami prawosławnym i katolickim, było wielką, ale niewykorzystaną szansą zbliżenia. Szkoda.

Polecamy serwis ekumenizm.wiara.pl